| rdfs:comment
| - 『景徳傳燈録』（けいとくでんとうろく、新字表記:景徳伝灯録、全30巻）は、中国北宋代にによって編纂された、禅宗を代表する燈史。 過去七仏から天台徳韶門下に至る禅僧その他僧侶の伝記を収録している。多くの禅僧の伝記を収録しているため、俗に「1,700人の公案」と呼ばれているが、実際に伝のあるものは965人である。 1004年（景徳元年）に道原が朝廷に上呈し、等の校正を経て1011年にに入蔵を許されて天下に流布するようになったため、年号をとって『景徳傳燈録』と呼ばれるようになった。これ以降、中国禅宗では燈史の刊行が相次ぎ、それはやがて公案へと発展した。『景徳傳燈録』は現在もなお、禅宗を研究する上で代表的な資料であり、必ず学ぶべきものとされるが、内容には必ずしも史実とは限らない部分もある。 なお、撰者に関しては、元々はが編集したが、朝廷に提出する旅の途中で道原に横取りされて提出されてしまったとする説があるが、中国の仏教学者陳垣によって否定されている。 (ja)
- 경덕전등록(景德傳燈錄, Transmission of the Lamp)은 송나라 북송 진종 경덕(景德) 원년(1004년)에 황제의 명으로 고승 도언(道彦)이 출판한 불교 서적이다. 1700칙(則)의 공안이 기록되어 있다. 전등록이라고도 한다. (ko)
- 傳燈錄，全稱景德傳燈錄，景德是北宋真宗年号，本書原題名為《佛祖同參集》，中國佛教禪宗史書。共30卷，宋景德元年（1004年）東吳僧撰，被收入《大正藏》。 “傳燈錄”只限于禅宗，属记言体及按世次记载的谱录体。《傳燈錄》載自過去七佛、第一祖摩诃迦叶、至第二十七祖、东土六祖，至法眼宗文益禅师法嗣的禅宗传法世系，共1701人的机缘语句，载明各禅师之俗姓、籍贯、修行经历、住地、示寂年代、世寿、法腊、谥号等。另附语录951人。傳燈錄產生了廣泛的影響，並引出了禪宗一系列的燈錄著述，如：《》、《》。 在《》、《祖堂集》尚未重新为世人发现之前，《景德传灯录》是禅宗最早的一部史书，位居“五灯”（即《传灯录》、《广灯录》、《续灯录》、《联灯会要》、《普灯录》）之首，是研究禅宗史的重要资料。自上述二书（《宝林传》、《祖堂集》）于二十世纪上半叶被发现后，得知本书曾受其影响，且多所取材。事实上，在本书完成前的唐末、五代时，已有多种禅宗史书出现。在内容上，《景德传灯录》是以这些史书为基础，并进一步搜集资料，经筛选润色而成。 (zh)
- The Jingde Record of the Transmission of the Lamp (traditional Chinese: 景德傳燈錄; simplified Chinese: 景德传灯录; pinyin: Jǐngdé Chuándēnglù; Wade–Giles: Ching-te Ch'uan teng lu; Japanese: Keitoku Dentō-roku), often referred to as The Transmission of the Lamp, is a 30 volume work consisting of putative biographies of the Chan Buddhist and Zen Buddhist patriarchs and other prominent Buddhist monks. It was produced in the Song dynasty by Shi Daoyuan (simplified Chinese: 释道原; traditional Chinese: 釋道原; pinyin: Shì Dàoyuán; Wade–Giles: Shih Tao-Yüen). Other than the Anthology of the Patriarchal Hall, it represents the first appearance of "encounter dialogues" in the Chan tradition, which in turn are the antecedents of the famous kōan stories. (en)
- Jingde chuandeng lu (chiń. 景德傳燈錄, kor. Kyŏngdŏk ch'ŏndŭng lok; jap. Keitoku dentōroku; wiet. Cảnh Đức Truyền đăng lục – Księga przekazu lampy z okresu Jingde. Najstarsza historia chanu. Została napisana w 1004 r. przez ze szkoły chan fayan. Jednak ta pierwotna wersja nie przetrwała do dziś. Najwcześniejsza wersja pochodzi z 1009 r. i została wydana pod nadzorem jednego z czołowych intelektualistów i literatów tego okresu – (968 lub 974–1020). Oprócz tego dzieło to zawiera biografie, mowy i czyny 1701 indyjskich i chińskich mistrzów aż do mistrza chan Fayana Wenyi. (pl)
|
| has abstract
| - The Jingde Record of the Transmission of the Lamp (traditional Chinese: 景德傳燈錄; simplified Chinese: 景德传灯录; pinyin: Jǐngdé Chuándēnglù; Wade–Giles: Ching-te Ch'uan teng lu; Japanese: Keitoku Dentō-roku), often referred to as The Transmission of the Lamp, is a 30 volume work consisting of putative biographies of the Chan Buddhist and Zen Buddhist patriarchs and other prominent Buddhist monks. It was produced in the Song dynasty by Shi Daoyuan (simplified Chinese: 释道原; traditional Chinese: 釋道原; pinyin: Shì Dàoyuán; Wade–Giles: Shih Tao-Yüen). Other than the Anthology of the Patriarchal Hall, it represents the first appearance of "encounter dialogues" in the Chan tradition, which in turn are the antecedents of the famous kōan stories. The word Jingde (景德), the first two characters of the title, refers to the Song dynasty reign name, which dates the work to between 1004 and 1007 CE. It is a primary source of information for the history of Chan Buddhism in China, although most scholars interpret the biographies as largely hagiography. The lives of the Zen masters and disciples are systematically listed, beginning with the first seven buddhas (Gautama Buddha is seventh in this list). The "Lamp" in the title refers to the "Dharma", the teachings of the Buddhism. A total of 1701 biographies are listed in the book. Volumes 1 to 3 are devoted to the history of Indian Buddhism, and the history of Buddhism in China starts in chapter 4 with Bodhidharma. Volume 29 is a collection of gathas, and volume 30 is a collection of songs and other devotional material. (en)
- 『景徳傳燈録』（けいとくでんとうろく、新字表記:景徳伝灯録、全30巻）は、中国北宋代にによって編纂された、禅宗を代表する燈史。 過去七仏から天台徳韶門下に至る禅僧その他僧侶の伝記を収録している。多くの禅僧の伝記を収録しているため、俗に「1,700人の公案」と呼ばれているが、実際に伝のあるものは965人である。 1004年（景徳元年）に道原が朝廷に上呈し、等の校正を経て1011年にに入蔵を許されて天下に流布するようになったため、年号をとって『景徳傳燈録』と呼ばれるようになった。これ以降、中国禅宗では燈史の刊行が相次ぎ、それはやがて公案へと発展した。『景徳傳燈録』は現在もなお、禅宗を研究する上で代表的な資料であり、必ず学ぶべきものとされるが、内容には必ずしも史実とは限らない部分もある。 なお、撰者に関しては、元々はが編集したが、朝廷に提出する旅の途中で道原に横取りされて提出されてしまったとする説があるが、中国の仏教学者陳垣によって否定されている。 (ja)
- 경덕전등록(景德傳燈錄, Transmission of the Lamp)은 송나라 북송 진종 경덕(景德) 원년(1004년)에 황제의 명으로 고승 도언(道彦)이 출판한 불교 서적이다. 1700칙(則)의 공안이 기록되어 있다. 전등록이라고도 한다. (ko)
- Jingde chuandeng lu (chiń. 景德傳燈錄, kor. Kyŏngdŏk ch'ŏndŭng lok; jap. Keitoku dentōroku; wiet. Cảnh Đức Truyền đăng lục – Księga przekazu lampy z okresu Jingde. Najstarsza historia chanu. Została napisana w 1004 r. przez ze szkoły chan fayan. Jednak ta pierwotna wersja nie przetrwała do dziś. Najwcześniejsza wersja pochodzi z 1009 r. i została wydana pod nadzorem jednego z czołowych intelektualistów i literatów tego okresu – (968 lub 974–1020). Praca ta kontynuuje wzór Zutang ji, czyli organizuje liczne frakcje chanu wokół wielolinearnego modelu. W związku z tym, że dzieło to powstało w kręgu szkoły fayan, wykazuje dominację tej właśnie tradycji. Ponieważ w tym wydaniu zamieszczono oryginalną przedmowę Daoyuana, dowiedzieć się z niej można, że oryginalne dzieło było jeszcze bardziej ukierunkowane na punkt widzenia fayan. Prawdopodobnie celem Chuandeng lu było zaprezentowanie na cesarskim dworze chanu, jako już dobrze zorganizowanego, niezależnego ruchu, jednak głównie poprzez linie przekazu szkoły fayan. Praca ta promuje więc linie przekazu związane z Fayanem Wenyi, wyliczając wielu mnichów związanych z tymi liniami. Mistrz Fayan ma 63 oświeconych uczniów, jego uczeń Tiantai Deshao (891-972) - 49. Wydaje się również, że promowano także linię mistrza Deshao, gdyż nie zanotowano żadnego spadkobiercy u mistrza (929-997) (w drugiej generacji spadkobierca Fayana). Chuandeng lu nie wymienia nazw żadnego z "pięciu domów" (pięciu szkół). Mimo tego, wszyscy, którzy są wymienieni w ostatnich pokoleniach linii przekazu, należą właśnie do owych pięciu tradycji chan. Niemniej jednak praca ta jest dużo bardziej obiektywna od Zutang ji, której celem była promocja właściwie tylko linii przekazu wiodącej do mistrza Zhaoqinga Wendenga. Oryginalny tytuł dzieła Daoyuana brzmiał Fozu tongcan ji, czyli Antologia wspólnej praktyki buddów i patriarchów. Sugerował on, że kolejnym celem było wykazanie zgodności nauk buddów i patriarchów chanu. Nowy tytuł nadany przez Yang Yi całkowicie zmienia jego zamiar, gdyż sugeruje on całkowicie niezależną transmisję chanu. Tymczasem Daoyuan odwoływał się do dzieła Guifenga Zongmiego Chanyuan zhuquan ji (Zebrane pisma o źródle chanu), w którym Zongmi asymilował różnorakie frakcje chanu w jedną zjednoczoną tradycję. Daoyuan uważał, że nauki chanu zawierają miriady buddyjskich praktyk stosowanych zgodnie z różnicami między praktykującymi. Podkreślał rolę "" jako głównej metody nauczania. Tymczasem Yang Yi zestawił pracę na nowo według zupełnie innych haseł, jako "specjalną praktykę poza naukami" (chiń. jiaowai biexing) i jako potwierdzenie niezależnej tradycji chanu. Chuandeng lu zawiera między innymi rejestr 28 indyjskich patriarchów szkoły medytacji oraz ich gathy (skt. gāthā) wypowiadane w chwili oświecenia i przekazu Dharmy. Prezentuje zatem już ostatni etap tworzenia tożsamości chan, a więc odrębności od innych szkół buddyjskich m.in. przez ostateczne ukształtowanie listy patriarchów. Oprócz tego dzieło to zawiera biografie, mowy i czyny 1701 indyjskich i chińskich mistrzów aż do mistrza chan Fayana Wenyi. Waga tego dzieła leży w tym, że niezależnie od biografii mnichów (chanu i innych tradycji) zachowało ono dla przyszłych pokoleń zapisy ze "spotkań" mistrzów z uczniami, dialogi między nimi, kształtowanie się idei gong’anów itp. Jest to jedno z dwu głównych źródeł wczesnej historii chanu. Dzieło to dało początek nowej formie literackiej związanej z chanem i nazwanej (zapisy lampy) lub chuandeng lu (zapisy przekazu lampy). Stało się również modelem nowego stylu biografii buddyjskiej, który stanie się powszechny w okresie dynastii Song. Podkreślanie linii przekazu jako sekciarskiej tożsamości różniło tę pracę od Song gaoseng chuan, napisanej w dawnym, pozbawionym nastawienia sekciarskiego, stylu. (pl)
- 傳燈錄，全稱景德傳燈錄，景德是北宋真宗年号，本書原題名為《佛祖同參集》，中國佛教禪宗史書。共30卷，宋景德元年（1004年）東吳僧撰，被收入《大正藏》。 “傳燈錄”只限于禅宗，属记言体及按世次记载的谱录体。《傳燈錄》載自過去七佛、第一祖摩诃迦叶、至第二十七祖、东土六祖，至法眼宗文益禅师法嗣的禅宗传法世系，共1701人的机缘语句，载明各禅师之俗姓、籍贯、修行经历、住地、示寂年代、世寿、法腊、谥号等。另附语录951人。傳燈錄產生了廣泛的影響，並引出了禪宗一系列的燈錄著述，如：《》、《》。 在《》、《祖堂集》尚未重新为世人发现之前，《景德传灯录》是禅宗最早的一部史书，位居“五灯”（即《传灯录》、《广灯录》、《续灯录》、《联灯会要》、《普灯录》）之首，是研究禅宗史的重要资料。自上述二书（《宝林传》、《祖堂集》）于二十世纪上半叶被发现后，得知本书曾受其影响，且多所取材。事实上，在本书完成前的唐末、五代时，已有多种禅宗史书出现。在内容上，《景德传灯录》是以这些史书为基础，并进一步搜集资料，经筛选润色而成。 (zh)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)
