. . . "Lazio \u2013 XV"@en . . . . "Palmiro Togliatti (G\u00EAnova, 26 de mar\u00E7o de 1893 \u2014 Ialta, 21 de agosto de 1964) foi um pol\u00EDtico e dirigente do Partido Comunista da It\u00E1lia e l\u00EDder do Partido Comunista Italiano de 1927 at\u00E9 sua morte. Ele foi apelidado de Il Migliore (\"O Melhor\") por seus apoiadores. Em 1930 tornou-se cidad\u00E3o da Uni\u00E3o Sovi\u00E9tica e mais tarde teve uma cidade naquele pa\u00EDs com o seu nome: Tolyatti. Togliatti foi membro fundador do Partido Comunista da It\u00E1lia (Partito Comunista d'Italia, PCd'I) e, de 1927 at\u00E9 sua morte, foi o Secret\u00E1rio e o l\u00EDder indiscut\u00EDvel do Partido Comunista Italiano, exceto no per\u00EDodo de 1934 a 1938, durante o qual atuou como representante do Comintern, a organiza\u00E7\u00E3o internacional dos partidos comunistas. Ap\u00F3s a dissolu\u00E7\u00E3o do Comintern em 1943 e a forma\u00E7\u00E3o do Cominform em 1947, ele recusou o cargo de Secret\u00E1rio Geral, oferecido a ele diretamente por Stalin em 1951, preferindo permanecer \u00E0 frente do PCI. De 1944 a 1945, Togliatti ocupou o cargo de vice-primeiro-ministro e de 1945 a 1946 foi nomeado ministro da Justi\u00E7a nos governos que governaram a It\u00E1lia ap\u00F3s a queda do fascismo. Ele tamb\u00E9m foi membro da Assembleia Constituinte da It\u00E1lia. Togliatti sobreviveu a uma tentativa de assassinato em 1948 e morreu em 1964, durante um feriado na Crimeia, no Mar Negro."@pt . . . . "Office established"@en . . . . . . . "Italian"@en . . . . . . "Palmiro Michele Nicola Togliatti, n\u00E9 le 26 mars 1893 \u00E0 G\u00EAnes et mort le 21 ao\u00FBt 1964 \u00E0 Yalta, est un homme politique italien. Il fut l'un des fondateurs du Parti communiste italien, qu'il dirigea comme secr\u00E9taire g\u00E9n\u00E9ral de 1927 \u00E0 1934, puis de 1938 jusqu'\u00E0 son d\u00E9c\u00E8s. Il a \u00E9t\u00E9 ministre sans portefeuille dans le 2e gouvernement de Pietro Badoglio (22 avril 1944 - 8 juin 1944), puis ministre de la Justice dans le gouvernement de Ferruccio Parri (21 juin 1945 - 8 d\u00E9cembre 1945) et dans le 1er gouvernement d'Alcide De Gasperi (10 d\u00E9cembre 1945 - 1er juillet 1946)."@fr . "Palmiro Togliatti"@es . . . . . . "Palmiro Togliatti, pseudonim Ercoli, (ur. 26 marca 1893 w Genui, zm. 21 sierpnia 1964 w Ja\u0142cie) \u2013 w\u0142oski polityk i antyfaszysta, przyw\u00F3dca w\u0142oskich komunist\u00F3w."@pl . . "\uD314\uBBF8\uB85C \uD1A8\uB9AC\uC544\uD2F0"@ko . . . "\u0628\u0627\u0644\u0645\u064A\u0631\u0648 \u062A\u0648\u0644\u064A\u0627\u062A\u0640\u0651\u064A (\u0628\u0627\u0644\u0625\u064A\u0637\u0627\u0644\u064A\u0629: Palmiro Togliatti)\u200F (\u0648\u0644\u062F 1893 - \u062A\u0648\u0641\u064A 1964) \u0632\u0639\u064A\u0645 \u0634\u064A\u0648\u0639\u064A \u0625\u064A\u0637\u0627\u0644\u064A \u0642\u0627\u0648\u0645 \u0641\u0627\u0634\u064A\u0629 \u0645\u0648\u0633\u0648\u0644\u064A\u0646\u064A \u062B\u0645 \u0647\u0631\u0628 \u0625\u0644\u0649 \u0645\u0648\u0633\u0643\u0648\u060C \u062B\u0645 \u0639\u0627\u062F \u0639\u0627\u0645 1944.\u062A\u062E\u0644\u064A\u062F\u0627 \u0644\u0630\u0643\u0631\u0627\u0647 \u0623\u0637\u0644\u0642 \u0627\u0644\u0625\u062A\u062D\u0627\u062F \u0627\u0644\u0633\u0648\u0641\u064A\u064A\u062A\u064A \u0627\u0633\u0645\u0647 \u0639\u0644\u0649 \u0645\u062F\u064A\u0646\u0629 \u062D\u062F\u064A\u062B\u0629 \u0644\u0635\u0646\u0627\u0639\u0629 \u0627\u0644\u0633\u064A\u0627\u0631\u0627\u062A \u0641\u064A \u062C\u0645\u0647\u0648\u0631\u064A\u0629 \u062A\u062A\u0627\u0631\u0633\u062A\u0627\u0646. \u0648\u0623\u0647\u0645 \u0634\u0631\u0643\u0627\u062A \u062A\u0644\u0643 \u0627\u0644\u0645\u062F\u064A\u0646\u0629 \u0634\u0631\u0643\u0629 \u0644\u0627\u062F\u0627 \u0644\u062A\u062C\u0645\u064A\u0639 \u0633\u064A\u0627\u0631\u0627\u062A \u0641\u064A\u0627\u062A \u0627\u0644\u0625\u064A\u0637\u0627\u0644\u064A\u0629."@ar . . . "Palmiro Togliatti (lahir 26 Maret 1893; meninggal 21 Agustus 1964) adalah seorang politisi Italia dan pemimpin Partai Komunis dan Partai Sosialis Italia hingga akhir hidupnya. Pada tahun 1973, terbit sebuah biografi yang ditulis oleh Giogio Bocca, seorang jurnalis. Dia menjadi tonggal penting bidang politik bersama dengan Giovanni Giolitti, Benito Mussolini, dan pemimpin demokrasi Kristen, Alcide De Gasperi. Tidak seperti mereka, Togliatti tidak pernah menjadi perdana menteri. Walau begitu, kiprah Togliatti menyamai mereka."@in . . . "1964-08-21"^^ . . . . "Journalist"@en . . "1948-05-08"^^ . . . . . "\u041F\u0430\u043B\u044C\u043C\u0456\u0440\u043E \u0422\u043E\u043B\u044C\u044F\u0442\u0442\u0456"@uk . "Palmiro Togliatti (pal\u02C8miro to\u028E\u02C8\u028Eatti ahoskatua; Genova, 1893ko martxoaren 26a - Jalta, Sobietar Batasuna, 1964ko abuztuaren 21a) italiar politikaria izan zen. Alderdi Sozialistako kide, eta Avanti aldizkari komunistako erredaktoreetako bat zen. Italiako Alderdi Komunistaren sortzaileetako bat izan zen (1921). Faxismoa baino lehen, Sobietar Batasunera erbesteratu zen eta Komiterngo idazkari egin zuten (1937). 1937-1939 urteetan, komisario politikoa izan zen Espainiako Gerra Zibilean. 1944an, Italiara itzuli zen, eta sailik gabeko ministroa izan zen Badoglioren aginpidean (1944). 1944-1946 urteetan, halaber, ministro izan zen, hots, Bonomiren, Parriren eta De Gasperiren aginpidean. 1947. urtean, aginpideko gainerako komunistak bezala, kargutik kendu zuten, eta oposizio-buru bihurtu zen Togl"@eu . . "1945-06-21"^^ . . "Palmiro Togliatti"@fr . . . . "1945-06-21"^^ . . . . "1946-07-01"^^ . . . . "Palmiro Togliatti (lahir 26 Maret 1893; meninggal 21 Agustus 1964) adalah seorang politisi Italia dan pemimpin Partai Komunis dan Partai Sosialis Italia hingga akhir hidupnya. Pada tahun 1973, terbit sebuah biografi yang ditulis oleh Giogio Bocca, seorang jurnalis. Dia menjadi tonggal penting bidang politik bersama dengan Giovanni Giolitti, Benito Mussolini, dan pemimpin demokrasi Kristen, Alcide De Gasperi. Tidak seperti mereka, Togliatti tidak pernah menjadi perdana menteri. Walau begitu, kiprah Togliatti menyamai mereka. Dia mendapat julukan (nama panggilan) sebagai Il Migliore (yang terbaik). Palmiro Togliatti juga menjadi wartawan harian Avanti yang bercorak sosialis (1918), ikut mendirikan Partito Comunista Italiano (Partai Komunis Italia), anggota Komite Sentral partai itu. Ia lari ke Moskow setelah kaum fasis berkuasa dan menjabat salah satu sekretaris Komintern (1931). Pulang ke Italia pada tahun 1944 dan menjabat sebaga menteri pada Kabinet Badoglio, dan menjabat sebagai wakil perdana menteri pada Kabinet Bonomi, dan menjabat sebagai menteri Kehakiman Kabinet Parri dan Kabinet De Gasperi. Ia menjalankan oposisi keras pada tahun 1947 setelah kaum komunis keluar dari pemerintahan. Gagasannya dikumpulkan dalam \u2018testamen politik\u2019 (perjanjian politik) dan memuat apa yang dikenal sebagai \"polisentrisme\", yaitu autonomi partai-partai komunis masing-masing, menuju ke masyarakat komunis dengan cara yang dipilihnya sendiri, dan kerja sama kaum sosialis dan kaum progresif. Pandangannya yang ketika masa hidupnya memengaruhi Partio Comunista Italiano, masih kelihatan pada garis haluan partai itu setelah ia meninggal."@in . "Palmiro Togliatti ([pal\u02C8mi\u02D0ro to\u028E\u02C8\u028Eatti] ; * 26. M\u00E4rz 1893 in Genua; \u2020 21. August 1964 in Jalta) war ein italienischer Politiker. Von 1947 bis 1964 war er Generalsekret\u00E4r der Kommunistischen Partei Italiens (PCI) und ein f\u00FChrender Vertreter des Kommunismus."@de . . . . . . . . . . . . . . . . "1944-12-12"^^ . "528894"^^ . . . "\u041F\u0430\u043B\u044C\u043C\u0456\u0440\u043E \u041C\u0456\u043A\u0435\u043B\u0435 \u041D\u0456\u043A\u043E\u043B\u0430 \u0422\u043E\u043B\u044C\u044F\u0442\u0442\u0456 (\u0456\u0442\u0430\u043B. Palmiro Michele Nicola Togliatti; \u043D\u0430\u0440. 26 \u0431\u0435\u0440\u0435\u0437\u043D\u044F 1893, \u0413\u0435\u043D\u0443\u044F \u2014 \u043F\u043E\u043C. 21 \u0441\u0435\u0440\u043F\u043D\u044F 1964, \u0410\u0440\u0442\u0435\u043A, \u041A\u0440\u0438\u043C) \u2014 \u0456\u0442\u0430\u043B\u0456\u0439\u0441\u044C\u043A\u0438\u0439 \u043F\u043E\u043B\u0456\u0442\u0438\u043A. \u0413\u0435\u043D\u0435\u0440\u0430\u043B\u044C\u043D\u0438\u0439 \u0441\u0435\u043A\u0440\u0435\u0442\u0430\u0440 \u0406\u0442\u0430\u043B\u0456\u0439\u0441\u044C\u043A\u043E\u0457 \u043A\u043E\u043C\u0443\u043D\u0456\u0441\u0442\u0438\u0447\u043D\u043E\u0457 \u043F\u0430\u0440\u0442\u0456\u0457."@uk . "\u5E15\u5C14\u7C73\u7F57\u00B7\u9676\u91CC\u4E9A\u8482"@zh . . . . "Palmiro Togliatti"@en . . . "Nilde Iotti"@en . . "General Secretary of the"@en . . . . "\uD314\uBBF8\uB85C \uD1A8\uB9AC\uC544\uD2F0(\uC774\uD0C8\uB9AC\uC544\uC5B4: Palmiro Togliatti, 1893\uB144 3\uC6D4 26\uC77C~1964\uB144 8\uC6D4 21\uC77C)\uB294 \uC774\uD0C8\uB9AC\uC544\uC758 \uC815\uCE58\uC778\uC774\uB2E4. \uC624\uB7AB\uB3D9\uC548 \uC774\uD0C8\uB9AC\uC544 \uACF5\uC0B0\uB2F9 \uC11C\uAE30\uC7A5\uC744 \uB9E1\uC73C\uBA74\uC11C \uB2F9 \uB300\uC911\uD654\uC5D0 \uC55E\uC7A5\uC130\uACE0, \uADF8 \uB178\uB825\uC73C\uB85C \uC774\uD0C8\uB9AC\uC544 \uACF5\uC0B0\uB2F9\uC740 \uC11C\uC720\uB7FD \uCD5C\uB300 \uACF5\uC0B0\uC8FC\uC758 \uC815\uB2F9\uC73C\uB85C \uB3C4\uC57D\uD588\uB2E4."@ko . . "Palmiro Togliatti, pseudonim Ercoli, (ur. 26 marca 1893 w Genui, zm. 21 sierpnia 1964 w Ja\u0142cie) \u2013 w\u0142oski polityk i antyfaszysta, przyw\u00F3dca w\u0142oskich komunist\u00F3w."@pl . . "Palmiro Michele Nicola Togliatti (Genova, 26 marzo 1893 \u2013 Jalta, 21 agosto 1964) \u00E8 stato un politico, giornalista ed economista italiano, tra i pi\u00F9 influenti e popolari dirigenti comunisti mondiali, che guid\u00F2 il Partito Comunista d'Italia dagli anni '20 agli anni '60, quando mor\u00EC per un'emorragia cerebrale all'et\u00E0 di 71 anni. Nel 1930 prese la cittadinanza sovietica, e pi\u00F9 tardi in quel Paese ebbe una citt\u00E0 nominata in suo onore: Togliatti. Sopravvissuto a un attentato nel luglio 1948, egli mor\u00EC nel 1964, durante una vacanza in Crimea sul Mar Nero, nell'allora Unione Sovietica."@it . . . "Togliatti Signature.png" . . "1893-03-26"^^ . "1114820203"^^ . . "Palmiro Togliatti (26. b\u0159ezna 1893, Janov \u2013 21. srpna 1964 na Jalt\u011B) byl politikem a p\u0159edsedou komunistick\u00E9 strany It\u00E1lie, kterou obnovil v roce 1944 po jej\u00EDm zak\u00E1z\u00E1n\u00ED fa\u0161isty roce 1926. Vykon\u00E1val tak\u00E9 funkci ministra spravedlnosti v letech 1945 a\u017E 1946. V roce 1964 po n\u011Bm pojmenovali v Sov\u011Btsk\u00E9m svazu m\u011Bsto Togliatti na \u0159ece Volze, do kter\u00E9ho dodala italsk\u00E1 automobilka Fiat ve\u0161ker\u00E9 za\u0159\u00EDzen\u00ED na kl\u00ED\u010D na v\u00FDrobu vozu Fiat 124."@cs . . . "Palmiro Togliatti"@pt . . . "1944-04-24"^^ . . . . . . . . . "Modena, Emilia-Romagna"@en . "Palmiro Togliatti (G\u00E9nova, 26 de marzo de 1893-Yalta, Uni\u00F3n Sovi\u00E9tica, 21 de agosto de 1964) fue un intelectual y pol\u00EDtico italiano, secretario general del Partido Comunista Italiano desde 1927 hasta su muerte en 1964."@es . "Palmiro Togliatti (1893-1964) was een van de meest invloedrijke leiders van het Italiaanse communisme. Togliatti werd geboren in Genua op palmzondag (vandaar de naam Palmiro). Tijdens zijn studie rechten aan de universiteit van Turijn komt hij in aanraking met de socialistische beweging. Samen met Antonio Gramsci richt hij in 1919 het tijdschrift L'Ordine Nuovo op. De mensen achter dit blad worden in 1921 lid van de net opgerichte Italiaanse communistische partij PCI. Togliatti bleef partijleider tot zijn dood in 1964. Hij werd opgevolgd door Luigi Longo."@nl . "Palmiro Togliatti, f\u00F6dd 26 mars 1893 i Genua, Ligurien, d\u00F6d 21 augusti 1964 i Jalta, Sovjetunionen, var en italiensk kommunistisk politiker."@sv . . . . . "Giulio Rodin\u00F2"@en . . . . . "\u041F\u0430\u043B\u044C\u043C\u0456\u0440\u043E \u041C\u0456\u043A\u0435\u043B\u0435 \u041D\u0456\u043A\u043E\u043B\u0430 \u0422\u043E\u043B\u044C\u044F\u0442\u0442\u0456 (\u0456\u0442\u0430\u043B. Palmiro Michele Nicola Togliatti; \u043D\u0430\u0440. 26 \u0431\u0435\u0440\u0435\u0437\u043D\u044F 1893, \u0413\u0435\u043D\u0443\u044F \u2014 \u043F\u043E\u043C. 21 \u0441\u0435\u0440\u043F\u043D\u044F 1964, \u0410\u0440\u0442\u0435\u043A, \u041A\u0440\u0438\u043C) \u2014 \u0456\u0442\u0430\u043B\u0456\u0439\u0441\u044C\u043A\u0438\u0439 \u043F\u043E\u043B\u0456\u0442\u0438\u043A. \u0413\u0435\u043D\u0435\u0440\u0430\u043B\u044C\u043D\u0438\u0439 \u0441\u0435\u043A\u0440\u0435\u0442\u0430\u0440 \u0406\u0442\u0430\u043B\u0456\u0439\u0441\u044C\u043A\u043E\u0457 \u043A\u043E\u043C\u0443\u043D\u0456\u0441\u0442\u0438\u0447\u043D\u043E\u0457 \u043F\u0430\u0440\u0442\u0456\u0457."@uk . "\u30D1\u30EB\u30DF\u30FC\u30ED\u30FB\u30C8\u30EA\u30A2\u30C3\u30C6\u30A3\uFF08\u30A4\u30BF\u30EA\u30A2\u8A9E: Palmiro Togliatti, 1893\u5E743\u670826\u65E5 - 1964\u5E748\u670821\u65E5\uFF09\u306F\u3001\u30A4\u30BF\u30EA\u30A2\u5171\u7523\u515A\u306E\u6307\u5C0E\u8005\u3067\u3042\u308A\u3001\u69CB\u9020\u6539\u9769\u306E\u63D0\u5531\u8005\u3068\u3057\u3066\u77E5\u3089\u308C\u308B\u3002\u30A4\u30BF\u30EA\u30A2\u738B\u56FD\u306E\u526F\u9996\u76F8\u3001\u30A4\u30BF\u30EA\u30A2\u5171\u548C\u56FD\u306E\u6CD5\u52D9\u5927\u81E3\u3092\u6B74\u4EFB\u3057\u305F\u3002\u30D1\u30EB\u30BF\u30A4\u30CD\u30FC\u30E0\u3068\u3057\u3066\u300C\u30A8\u30EB\u30FB\u30B3\u30EA\u300D\u304C\u3042\u308B\u3002"@ja . . . "May 1938"@en . "Palmiro Michele Nicola Togliatti, n\u00E9 le 26 mars 1893 \u00E0 G\u00EAnes et mort le 21 ao\u00FBt 1964 \u00E0 Yalta, est un homme politique italien. Il fut l'un des fondateurs du Parti communiste italien, qu'il dirigea comme secr\u00E9taire g\u00E9n\u00E9ral de 1927 \u00E0 1934, puis de 1938 jusqu'\u00E0 son d\u00E9c\u00E8s. Il a \u00E9t\u00E9 ministre sans portefeuille dans le 2e gouvernement de Pietro Badoglio (22 avril 1944 - 8 juin 1944), puis ministre de la Justice dans le gouvernement de Ferruccio Parri (21 juin 1945 - 8 d\u00E9cembre 1945) et dans le 1er gouvernement d'Alcide De Gasperi (10 d\u00E9cembre 1945 - 1er juillet 1946)."@fr . . . . . . . . "Palmiro Michele Nicola Togliatti (Genova, 26 marzo 1893 \u2013 Jalta, 21 agosto 1964) \u00E8 stato un politico, giornalista ed economista italiano, tra i pi\u00F9 influenti e popolari dirigenti comunisti mondiali, che guid\u00F2 il Partito Comunista d'Italia dagli anni '20 agli anni '60, quando mor\u00EC per un'emorragia cerebrale all'et\u00E0 di 71 anni. Nel 1930 prese la cittadinanza sovietica, e pi\u00F9 tardi in quel Paese ebbe una citt\u00E0 nominata in suo onore: Togliatti. Membro fondatore del Partito Comunista d'Italia nel 1921, ne fu segretario e capo indiscusso dal 1927 fino al 1964, con un'interruzione dal 1934 al 1938, durante il quale fu il rappresentante all'interno del Comintern (per le sue capacit\u00E0 di mediatore fra le varie anime del partito fu chiamato il \u00ABgiurista del Comintern\u00BB, appellativo attribuitogli da Lev Trotskij), l'organizzazione internazionale dei partiti comunisti d'osservanza moscovita. Anche di questo organismo Togliatti fu uno degli esponenti pi\u00F9 rappresentativi e, dopo che esso fu sciolto nel 1943 e sostituito dal Cominform nel 1947, rifiut\u00F2 la carica di segretario generale, offertagli direttamente da Stalin nel 1951, preferendo restare al comando del partito in Italia e cominciando a nutrire dei dubbi sulla politica del leader sovietico, fatto che gli far\u00E0 approvare in pieno la linea di Nikita Chru\u0161\u010D\u00EBv al XX congresso del PCUS (1956). Ministro senza portafoglio negli esecutivi Badoglio II e Bonomi II, dal 1944 al 1945 ricopr\u00EC la carica di vicepresidente del Consiglio e poi, dal 1945 al 1946, quella di ministro di grazia e giustizia, nei governi di coalizione che ressero l'Italia dopo la caduta del fascismo. Membro dell'Assemblea Costituente, dalla primavera del 1947 guid\u00F2 il partito all'opposizione rispetto ai vari governi che si succedettero sotto la guida della Democrazia Cristiana, che conquist\u00F2 un successo storico alle elezioni del 18 aprile 1948. Dopo anni di ortodossia stalinista, Togliatti escogit\u00F2 la \"via italiana al socialismo\", cio\u00E8 la realizzazione del progetto comunista tramite la democrazia, ripudiando l'uso della violenza e applicando la Costituzione italiana in ogni sua parte. Sopravvissuto a un attentato nel luglio 1948, egli mor\u00EC nel 1964, durante una vacanza in Crimea sul Mar Nero, nell'allora Unione Sovietica."@it . . . . . . "\u041F\u0430\u043B\u044C\u043C\u0438\u0301\u0440\u043E \u041C\u0438\u043A\u0435\u0301\u043B\u0435 \u041D\u0438\u043A\u043E\u0301\u043B\u0430 \u0422\u043E\u043B\u044C\u044F\u0301\u0442\u0442\u0438 (\u0438\u0442\u0430\u043B. (\u0438\u043D\u0444.); 26 \u043C\u0430\u0440\u0442\u0430 1893, \u0413\u0435\u043D\u0443\u044F \u2014 21 \u0430\u0432\u0433\u0443\u0441\u0442\u0430 1964, \u0413\u0443\u0440\u0437\u0443\u0444, \u041A\u0440\u044B\u043C\u0441\u043A\u0430\u044F \u043E\u0431\u043B\u0430\u0441\u0442\u044C, \u0423\u043A\u0440\u0430\u0438\u043D\u0441\u043A\u0430\u044F \u0421\u0421\u0420, \u0421\u0421\u0421\u0420) \u2014 \u0433\u0435\u043D\u0435\u0440\u0430\u043B\u044C\u043D\u044B\u0439 \u0441\u0435\u043A\u0440\u0435\u0442\u0430\u0440\u044C \u0418\u0442\u0430\u043B\u044C\u044F\u043D\u0441\u043A\u043E\u0439 \u043A\u043E\u043C\u043C\u0443\u043D\u0438\u0441\u0442\u0438\u0447\u0435\u0441\u043A\u043E\u0439 \u043F\u0430\u0440\u0442\u0438\u0438. \u041F\u0441\u0435\u0432\u0434\u043E\u043D\u0438\u043C \u2014 \u042D\u0440\u043A\u043E\u043B\u0438 (\u0438\u0442\u0430\u043B. Ercoli)."@ru . . . . . . "Palmiro Togliatti"@en . ""@en . . . . "1944-06-18"^^ . . . "Member of the Chamber of Deputies"@en . "Himself"@en . . . . . . . . . . . . "1927"^^ . . . . "Palmiro Togliatti (26. b\u0159ezna 1893, Janov \u2013 21. srpna 1964 na Jalt\u011B) byl politikem a p\u0159edsedou komunistick\u00E9 strany It\u00E1lie, kterou obnovil v roce 1944 po jej\u00EDm zak\u00E1z\u00E1n\u00ED fa\u0161isty roce 1926. Vykon\u00E1val tak\u00E9 funkci ministra spravedlnosti v letech 1945 a\u017E 1946. V roce 1964 po n\u011Bm pojmenovali v Sov\u011Btsk\u00E9m svazu m\u011Bsto Togliatti na \u0159ece Volze, do kter\u00E9ho dodala italsk\u00E1 automobilka Fiat ve\u0161ker\u00E9 za\u0159\u00EDzen\u00ED na kl\u00ED\u010D na v\u00FDrobu vozu Fiat 124."@cs . . . . . . . . . . . . . . . . . "Rita Montagnana"@en . "1944"^^ . . "1945"^^ . . . . . . "January 1934"@en . . . . . "\u0628\u0627\u0644\u0645\u064A\u0631\u0648 \u062A\u0648\u0644\u064A\u0627\u062A\u064A"@ar . . . . . . . . . . . . "\u0422\u043E\u043B\u044C\u044F\u0442\u0442\u0438, \u041F\u0430\u043B\u044C\u043C\u0438\u0440\u043E"@ru . . . . . . . "politician"@en . . "Palmiro Togliatti"@pl . "Palmiro Togliatti, f\u00F6dd 26 mars 1893 i Genua, Ligurien, d\u00F6d 21 augusti 1964 i Jalta, Sovjetunionen, var en italiensk kommunistisk politiker."@sv . . "\u5E15\u5C14\u7C73\u7F57\u00B7\u7C73\u6B47\u5C14\u00B7\u5C3C\u53E4\u62C9\u00B7\u9676\u91CC\u4E9A\u8482\uFF08\u7FA9\u5927\u5229\u8A9E\uFF1APalmiro Michele Nicola Togliatti\uFF1B1893\u5E743\u670826\u65E5\uFF0D1964\u5E748\u670821\u65E5\uFF09\uFF0C\u524D\u610F\u5927\u5229\u5171\u4EA7\u515A\u603B\u4E66\u8BB0\u3002"@zh . . . "Palmiro Togliatti"@de . . "1893-03-26"^^ . . . . . . . . . . . . . . . . . "Palmiro Togliatti (G\u00E8nova, Lig\u00FAria 1893 - Ialta, Crimea, 1964) fou un pol\u00EDtic comunista itali\u00E0. Es llicenci\u00E0 en dret i milit\u00E0 en el Partit Socialista Itali\u00E0. Col\u00B7labor\u00E0 en l'\u00F2rgan del partit Avanti!, conegu\u00E9 Antonio Gramsci i particip\u00E0 en la creaci\u00F3 a Tor\u00ED del setmanari , del qual en ser\u00E0 redactor en cap des del 1919. Fou un dels fundadors del Partit Comunista Itali\u00E0 al de 1921, amb Antonio Gramsci i Amadeo Bordiga, i form\u00E0 part del seu comit\u00E8 central des del 1922. Quan Benito Mussolini va prendre el poder i instaur\u00E0 el feixisme a It\u00E0lia, va prohibir el Partit Comunista i el 1926 va detenir Antonio Gramsci, Terracini, i altres dirigents. Togliatti s'exili\u00E0 a Fran\u00E7a, i va aconseguir la direcci\u00F3 del partit sent nomenat secretari general el 1927. Va estimular l'activitat resistent a l'interior d'It\u00E0lia alhora que assolia un paper important dins del moviment comunista mundial, sobretot quan, al 7\u00E8 Congr\u00E9s de la Tercera Internacional de 1935, amb Gueorgui Dimitrov,fou un dels ide\u00F2legs de la pol\u00EDtica d'unitat antifeixista que havia de concretar-se en els fronts populars. Del 1937 al 1939 fou Secretari del Komintern, i durant la guerra civil espanyola actu\u00E0 com a assessor pol\u00EDtic del PCE, amb els pseud\u00F2nims d'Alfredo i Ercole Ercoli, i particip\u00E0 en la repressi\u00F3 dels comunistes dissidents, com els militants del Partit Obrer d'Unificaci\u00F3 Marxista (POUM) i potser en l'assassinat d'Andreu Nin. Durant la Segona Guerra Mundial el 1940 marx\u00E0 a l'URSS, all\u00ED feu una crida a organitzar la resist\u00E8ncia antifeixista. El PCI lideraria el moviment de resist\u00E8ncia i al voltant dels Comit\u00E8s d'Alliberament Nacional, el PCI experimentaria una gran creixement, passant de 6.000 membres el 1943, a m\u00E9s de 500.000 el 1944. L'abril del 1944, un cop Benito Mussolini havia estat derrocat, Togliatti torn\u00E0 a It\u00E0lia, on es declar\u00E0 partidari de la col\u00B7laboraci\u00F3 entre els partits antifeixistes i els mon\u00E0rquics, en el que fou anomenat Gir de Salerno, posposant el debat entre monarquia i rep\u00FAblica, i coincidint amb la l\u00EDnia dictada pel govern Sovi\u00E8tic despr\u00E9s de la Confer\u00E8ncia de Ialta, que assignava It\u00E0lia al bloc occidental capitalista. Togliatti defens\u00E0 l'acostament del PCI als socialistes i a les masses camperoles cat\u00F2liques. El PCI acceptava el capitalisme i la democr\u00E0cia parlament\u00E0ria, i Togliatti desmobilitz\u00E0 els partisans que havien executat Mussolini i ven\u00E7ut el feixisme i esperaven una revoluci\u00F3 a It\u00E0lia. El PCI segu\u00ED augmentant el seu creixement, arribant a 1,7 milions de membres el 1945 i 2,2 milions de militants el 1947. La posici\u00F3 del PCI possibilit\u00E0 la formaci\u00F3 del primer govern itali\u00E0 de la postguerra, presidit per general Pietro Badoglio, en el qual fou ministre sense cartera, i m\u00E9s tard vice-primer ministre del govern de democristi\u00E0 Alcide De Gasperi. El 1946 es vot\u00E0 en refer\u00E8ndum la Rep\u00FAblica, i s'eleg\u00ED l'Assemblea Constituent que redactaria la Constituci\u00F3 aprovada a finals el 1947, amb destacada participaci\u00F3 comunista (el PCI, junt al PSI, havia obtingut el 39,7% dels vots, superant la Democr\u00E0cia Cristiana). Despr\u00E9s particip\u00E0 en els successius governs provisionals, en el que es coneixeria com a primer Comprom\u00EDs Hist\u00F2ric, fins que el Partit Comunista fou bandejat del poder per pressions dels EUA el maig del 1947. El juliol del 1948 fou v\u00EDctima d'un atemptat terrorista que provoc\u00E0 una vaga general i va estar a punt d'encendre una guerra civil. El PCI de Togliatti qued\u00E0 excl\u00F2s del poder, exercit des d'aleshores pel partit de la democr\u00E0cia cristiana, que viraria m\u00E9s a la dreta i cap a posicions pro-nord-americanes i m\u00E9s anticomunistes, amb el desenvolupament de la guerra freda, amb el suport de republicans, liberals i escindits del PSI. Togliatti fou secretari General del PCI fins a la seva mort, el 1964. Al llarg dels anys 50 i 60 el Partit Comunista d'It\u00E0lia esdevingu\u00E9 el segon partit del pa\u00EDs i el major partit comunista de tota l'Europa occidental, sempre a l'oposici\u00F3 a nivell nacional per\u00F2 governant a moltes ciutats en regions com l'Em\u00EDlia-Romanya, la Toscana o \u00DAmbria. A la mort de Stalin es mostr\u00E0 partidari de la desestalinitzaci\u00F3 del partit, des del 1956 defens\u00E0 dret dels partits comunistes nacionals a escollir la pr\u00F2pia l\u00EDnia, fora de l'obedi\u00E8ncia incondicional a Moscou (policentrisme), i aix\u00ED potenci\u00E0 l'acostament del PCI al PSI i a la DCI. Conserv\u00E0 la direcci\u00F3 del partit quan es va produir la Revoluci\u00F3 Hongaresa de 1956. En els anys 60, Togliatti argument\u00E0 la Via Italiana al socialisme a trav\u00E9s de progressives reformes dins de la constituci\u00F3 republicana. L'agost de 1964, en un dels seus darrers textos, el Memor\u00E0ndum de Ialta, considerat el seu testament pol\u00EDtic, feu una cr\u00EDtica de l'URSS durant el per\u00EDode de Stalin, i reclam\u00E0 obrir el partit i un esfor\u00E7 per acostar-se a les masses cat\u00F2liques, especialment despr\u00E9s del Concili Vatic\u00E0 II amb el Papa Joan XXIII. Mor\u00ED quan es trobava de vacances a l'URSS i el succe\u00ED com a secretari general Luigi Longo."@ca . . . "Palmiro Togliatti (1893-1964) was een van de meest invloedrijke leiders van het Italiaanse communisme. Togliatti werd geboren in Genua op palmzondag (vandaar de naam Palmiro). Tijdens zijn studie rechten aan de universiteit van Turijn komt hij in aanraking met de socialistische beweging. Samen met Antonio Gramsci richt hij in 1919 het tijdschrift L'Ordine Nuovo op. De mensen achter dit blad worden in 1921 lid van de net opgerichte Italiaanse communistische partij PCI. In 1926 wordt Togliatti door de fascisten gedwongen om Itali\u00EB te verlaten en vertrekt naar Moskou. Hij zal er achttien jaar van zijn leven doorbrengen, onder andere als lid van de Comintern. Bij terugkeer in Itali\u00EB in 1944 richt hij in Salerno, waar de koning en zijn regering zich bevinden, de Partito Comunista Italiano of PCI opnieuw op. De nieuwe PCI krijgt geen revolutionaire maar een parlementaire grondslag. De communistische partizanen, de \"Garibaldibrigades\", zullen na de bevrijding van het noorden hun wapens overdragen. Dit wordt de \"draai van Salerno\" (svolta di Salerno) genoemd. Togliatti neemt zitting in de regering van maarschalk Badoglio als vice-premier, en in 1945 als minister van justitie onder Ivanoe Bonomi. In mei 1947 echter worden de communistische ministers uit de regering gezet. Bij de verkiezingen in het voorjaar van 1948 behaalde de partij onder zijn leiding 104 zetels in de Kamer van Afgevaardigden, waarmee ze een factor van belang werd in de Italiaanse politiek. Zo kort na de communistische machtsovername in Praag verontrustte dit gegeven de katholieke rechterzijde, de Kerk en het buitenland. Een paar maanden later, op 14 juli 1948, raakte Togliatti op Sicili\u00EB zwaargewond bij een moordaanslag. Een student vuurde drie kogels op hem af. Links en rechts slepen de wapenen en de regering vreesde een burgeroorlog. Premier De Gasperi belde in arren moede de Italiaanse troef in de Ronde van Frankrijk, Gino Bartali in Cannes, waar de Tour een rustdag had. Mede namens de paus riep hij de coureur op om de eenheid van de Italianen te herstellen. En \"de vrome\" won de Tour. Togliatti bleef partijleider tot zijn dood in 1964. Hij werd opgevolgd door Luigi Longo."@nl . . . . "1964-08-21"^^ . . . . . . . . . "Palmiro Togliatti (G\u00E9nova, 26 de marzo de 1893-Yalta, Uni\u00F3n Sovi\u00E9tica, 21 de agosto de 1964) fue un intelectual y pol\u00EDtico italiano, secretario general del Partido Comunista Italiano desde 1927 hasta su muerte en 1964."@es . . . . . . . . . "August 1964"@en . . "Palmiro Togliatti"@eu . . . "29606"^^ . . . . . "November 1926"@en . . "Palmiro Togliatti (G\u00EAnova, 26 de mar\u00E7o de 1893 \u2014 Ialta, 21 de agosto de 1964) foi um pol\u00EDtico e dirigente do Partido Comunista da It\u00E1lia e l\u00EDder do Partido Comunista Italiano de 1927 at\u00E9 sua morte. Ele foi apelidado de Il Migliore (\"O Melhor\") por seus apoiadores. Em 1930 tornou-se cidad\u00E3o da Uni\u00E3o Sovi\u00E9tica e mais tarde teve uma cidade naquele pa\u00EDs com o seu nome: Tolyatti. Togliatti sobreviveu a uma tentativa de assassinato em 1948 e morreu em 1964, durante um feriado na Crimeia, no Mar Negro."@pt . "\u30D1\u30EB\u30DF\u30FC\u30ED\u30FB\u30C8\u30EA\u30A2\u30C3\u30C6\u30A3\uFF08\u30A4\u30BF\u30EA\u30A2\u8A9E: Palmiro Togliatti, 1893\u5E743\u670826\u65E5 - 1964\u5E748\u670821\u65E5\uFF09\u306F\u3001\u30A4\u30BF\u30EA\u30A2\u5171\u7523\u515A\u306E\u6307\u5C0E\u8005\u3067\u3042\u308A\u3001\u69CB\u9020\u6539\u9769\u306E\u63D0\u5531\u8005\u3068\u3057\u3066\u77E5\u3089\u308C\u308B\u3002\u30A4\u30BF\u30EA\u30A2\u738B\u56FD\u306E\u526F\u9996\u76F8\u3001\u30A4\u30BF\u30EA\u30A2\u5171\u548C\u56FD\u306E\u6CD5\u52D9\u5927\u81E3\u3092\u6B74\u4EFB\u3057\u305F\u3002\u30D1\u30EB\u30BF\u30A4\u30CD\u30FC\u30E0\u3068\u3057\u3066\u300C\u30A8\u30EB\u30FB\u30B3\u30EA\u300D\u304C\u3042\u308B\u3002"@ja . . . . . . "\u5E15\u5C14\u7C73\u7F57\u00B7\u7C73\u6B47\u5C14\u00B7\u5C3C\u53E4\u62C9\u00B7\u9676\u91CC\u4E9A\u8482\uFF08\u7FA9\u5927\u5229\u8A9E\uFF1APalmiro Michele Nicola Togliatti\uFF1B1893\u5E743\u670826\u65E5\uFF0D1964\u5E748\u670821\u65E5\uFF09\uFF0C\u524D\u610F\u5927\u5229\u5171\u4EA7\u515A\u603B\u4E66\u8BB0\u3002"@zh . . . . . . . . . . . "Himself"@en . . . . . . . "\u041F\u0430\u043B\u044C\u043C\u0438\u0301\u0440\u043E \u041C\u0438\u043A\u0435\u0301\u043B\u0435 \u041D\u0438\u043A\u043E\u0301\u043B\u0430 \u0422\u043E\u043B\u044C\u044F\u0301\u0442\u0442\u0438 (\u0438\u0442\u0430\u043B. (\u0438\u043D\u0444.); 26 \u043C\u0430\u0440\u0442\u0430 1893, \u0413\u0435\u043D\u0443\u044F \u2014 21 \u0430\u0432\u0433\u0443\u0441\u0442\u0430 1964, \u0413\u0443\u0440\u0437\u0443\u0444, \u041A\u0440\u044B\u043C\u0441\u043A\u0430\u044F \u043E\u0431\u043B\u0430\u0441\u0442\u044C, \u0423\u043A\u0440\u0430\u0438\u043D\u0441\u043A\u0430\u044F \u0421\u0421\u0420, \u0421\u0421\u0421\u0420) \u2014 \u0433\u0435\u043D\u0435\u0440\u0430\u043B\u044C\u043D\u044B\u0439 \u0441\u0435\u043A\u0440\u0435\u0442\u0430\u0440\u044C \u0418\u0442\u0430\u043B\u044C\u044F\u043D\u0441\u043A\u043E\u0439 \u043A\u043E\u043C\u043C\u0443\u043D\u0438\u0441\u0442\u0438\u0447\u0435\u0441\u043A\u043E\u0439 \u043F\u0430\u0440\u0442\u0438\u0438. \u041F\u0441\u0435\u0432\u0434\u043E\u043D\u0438\u043C \u2014 \u042D\u0440\u043A\u043E\u043B\u0438 (\u0438\u0442\u0430\u043B. Ercoli)."@ru . . . . . . . "Palmiro Togliatti"@nl . . . . . . . . . . . . . "Palmiro Togliatti (pal\u02C8miro to\u028E\u02C8\u028Eatti ahoskatua; Genova, 1893ko martxoaren 26a - Jalta, Sobietar Batasuna, 1964ko abuztuaren 21a) italiar politikaria izan zen. Alderdi Sozialistako kide, eta Avanti aldizkari komunistako erredaktoreetako bat zen. Italiako Alderdi Komunistaren sortzaileetako bat izan zen (1921). Faxismoa baino lehen, Sobietar Batasunera erbesteratu zen eta Komiterngo idazkari egin zuten (1937). 1937-1939 urteetan, komisario politikoa izan zen Espainiako Gerra Zibilean. 1944an, Italiara itzuli zen, eta sailik gabeko ministroa izan zen Badoglioren aginpidean (1944). 1944-1946 urteetan, halaber, ministro izan zen, hots, Bonomiren, Parriren eta De Gasperiren aginpidean. 1947. urtean, aginpideko gainerako komunistak bezala, kargutik kendu zuten, eta oposizio-buru bihurtu zen Togliatti. Alderdiaren barne-arazoei dagokienez, estalinizazioaren aurka agertu zen, eta Moskuren eta Pekinen arteko auzia piztu zenean, herrialde bakoitzeko Alderdi Komunisten erabakiak errespetatzearen alde agertu zen."@eu . . . . "Palmiro Togliatti"@ca . "\u0628\u0627\u0644\u0645\u064A\u0631\u0648 \u062A\u0648\u0644\u064A\u0627\u062A\u0640\u0651\u064A (\u0628\u0627\u0644\u0625\u064A\u0637\u0627\u0644\u064A\u0629: Palmiro Togliatti)\u200F (\u0648\u0644\u062F 1893 - \u062A\u0648\u0641\u064A 1964) \u0632\u0639\u064A\u0645 \u0634\u064A\u0648\u0639\u064A \u0625\u064A\u0637\u0627\u0644\u064A \u0642\u0627\u0648\u0645 \u0641\u0627\u0634\u064A\u0629 \u0645\u0648\u0633\u0648\u0644\u064A\u0646\u064A \u062B\u0645 \u0647\u0631\u0628 \u0625\u0644\u0649 \u0645\u0648\u0633\u0643\u0648\u060C \u062B\u0645 \u0639\u0627\u062F \u0639\u0627\u0645 1944.\u062A\u062E\u0644\u064A\u062F\u0627 \u0644\u0630\u0643\u0631\u0627\u0647 \u0623\u0637\u0644\u0642 \u0627\u0644\u0625\u062A\u062D\u0627\u062F \u0627\u0644\u0633\u0648\u0641\u064A\u064A\u062A\u064A \u0627\u0633\u0645\u0647 \u0639\u0644\u0649 \u0645\u062F\u064A\u0646\u0629 \u062D\u062F\u064A\u062B\u0629 \u0644\u0635\u0646\u0627\u0639\u0629 \u0627\u0644\u0633\u064A\u0627\u0631\u0627\u062A \u0641\u064A \u062C\u0645\u0647\u0648\u0631\u064A\u0629 \u062A\u062A\u0627\u0631\u0633\u062A\u0627\u0646. \u0648\u0623\u0647\u0645 \u0634\u0631\u0643\u0627\u062A \u062A\u0644\u0643 \u0627\u0644\u0645\u062F\u064A\u0646\u0629 \u0634\u0631\u0643\u0629 \u0644\u0627\u062F\u0627 \u0644\u062A\u062C\u0645\u064A\u0639 \u0633\u064A\u0627\u0631\u0627\u062A \u0641\u064A\u0627\u062A \u0627\u0644\u0625\u064A\u0637\u0627\u0644\u064A\u0629."@ar . . . . . . . . . . . "\u03A0\u03B1\u03BB\u03BC\u03AF\u03C1\u03BF \u03A4\u03BF\u03BB\u03B9\u03AC\u03C4\u03B9"@el . . . . "Palmiro Togliatti"@in . . . "Palmiro Togliatti ([pal\u02C8mi\u02D0ro to\u028E\u02C8\u028Eatti] ; * 26. M\u00E4rz 1893 in Genua; \u2020 21. August 1964 in Jalta) war ein italienischer Politiker. Von 1947 bis 1964 war er Generalsekret\u00E4r der Kommunistischen Partei Italiens (PCI) und ein f\u00FChrender Vertreter des Kommunismus."@de . . . . . . . "Palmiro Michele Nicola Togliatti (Italian: [pal\u02C8mi\u02D0ro to\u028E\u02C8\u028Eatti]; 26 March 1893 \u2013 21 August 1964) was an Italian politician and leader of the Italian Communist Party from 1927 until his death. He was nicknamed Il Migliore (\"The Best\") by his supporters. In 1930 he became a citizen of the Soviet Union and later he had a city in that country named after him: Tolyatti. Togliatti was a founding member of the Communist Party of Italy (Partito Comunista d\u2019Italia, PCI), and from 1927 until his death, he was the Secretary and the undisputed leader of the Italian Communist Party, except for the period from 1934 to 1938, during which he served as representative to the Comintern, the international organization of communist parties. After the dissolution of the Comintern in 1943 and the formation of the Cominform in 1947, he refused the post of Secretary General, offered to him directly by Stalin in 1951, preferring to remain at the head of the PCI. From 1944 to 1945 Togliatti held the post of Deputy Prime Minister and from 1945 to 1946 he was appointed Minister of Justice in the governments that ruled Italy after the fall of Fascism. He was also a member of the Constituent Assembly of Italy. Togliatti survived an assassination attempt in 1948, and died in 1964, during a holiday in Crimea on the Black Sea."@en . . "\u039F \u03A0\u03B1\u03BB\u03BC\u03AF\u03C1\u03BF \u03A4\u03BF\u03BB\u03B9\u03AC\u03C4\u03B9 (Palmiro Michele Nicola Togliatti, \u0393\u03AD\u03BD\u03BF\u03B2\u03B1, 26 \u039C\u03B1\u03C1\u03C4\u03AF\u03BF\u03C5 1893 - \u0393\u03B9\u03AC\u03BB\u03C4\u03B1, 21 \u0391\u03C5\u03B3\u03BF\u03CD\u03C3\u03C4\u03BF\u03C5 1964) \u03AE\u03C4\u03B1\u03BD \u0399\u03C4\u03B1\u03BB\u03CC\u03C2 \u03C0\u03BF\u03BB\u03B9\u03C4\u03B9\u03BA\u03CC\u03C2 \u03BA\u03B1\u03B9 \u03B3\u03B5\u03BD\u03B9\u03BA\u03CC\u03C2 \u03B3\u03C1\u03B1\u03BC\u03BC\u03B1\u03C4\u03AD\u03B1\u03C2 \u03C4\u03BF\u03C5 \u0399\u03C4\u03B1\u03BB\u03B9\u03BA\u03BF\u03CD \u039A\u03BF\u03BC\u03BC\u03BF\u03C5\u03BD\u03B9\u03C3\u03C4\u03B9\u03BA\u03BF\u03CD \u039A\u03CC\u03BC\u03BC\u03B1\u03C4\u03BF\u03C2 \u03B1\u03C0\u03CC \u03C4\u03BF 1927 \u03AD\u03C9\u03C2 \u03C4\u03BF \u03B8\u03AC\u03BD\u03B1\u03C4\u03CC \u03C4\u03BF\u03C5."@el . "\u30D1\u30EB\u30DF\u30FC\u30ED\u30FB\u30C8\u30EA\u30A2\u30C3\u30C6\u30A3"@ja . . . . . "Palmiro Togliatti"@sv . . . . . . "Togliatti Signature.png"@en . . . . . . . . "\uD314\uBBF8\uB85C \uD1A8\uB9AC\uC544\uD2F0(\uC774\uD0C8\uB9AC\uC544\uC5B4: Palmiro Togliatti, 1893\uB144 3\uC6D4 26\uC77C~1964\uB144 8\uC6D4 21\uC77C)\uB294 \uC774\uD0C8\uB9AC\uC544\uC758 \uC815\uCE58\uC778\uC774\uB2E4. \uC624\uB7AB\uB3D9\uC548 \uC774\uD0C8\uB9AC\uC544 \uACF5\uC0B0\uB2F9 \uC11C\uAE30\uC7A5\uC744 \uB9E1\uC73C\uBA74\uC11C \uB2F9 \uB300\uC911\uD654\uC5D0 \uC55E\uC7A5\uC130\uACE0, \uADF8 \uB178\uB825\uC73C\uB85C \uC774\uD0C8\uB9AC\uC544 \uACF5\uC0B0\uB2F9\uC740 \uC11C\uC720\uB7FD \uCD5C\uB300 \uACF5\uC0B0\uC8FC\uC758 \uC815\uB2F9\uC73C\uB85C \uB3C4\uC57D\uD588\uB2E4."@ko . . . . . . . . . . . . "1964-08-21"^^ . . . . . . . . . . . . . ""@en . . . . . . "\u039F \u03A0\u03B1\u03BB\u03BC\u03AF\u03C1\u03BF \u03A4\u03BF\u03BB\u03B9\u03AC\u03C4\u03B9 (Palmiro Michele Nicola Togliatti, \u0393\u03AD\u03BD\u03BF\u03B2\u03B1, 26 \u039C\u03B1\u03C1\u03C4\u03AF\u03BF\u03C5 1893 - \u0393\u03B9\u03AC\u03BB\u03C4\u03B1, 21 \u0391\u03C5\u03B3\u03BF\u03CD\u03C3\u03C4\u03BF\u03C5 1964) \u03AE\u03C4\u03B1\u03BD \u0399\u03C4\u03B1\u03BB\u03CC\u03C2 \u03C0\u03BF\u03BB\u03B9\u03C4\u03B9\u03BA\u03CC\u03C2 \u03BA\u03B1\u03B9 \u03B3\u03B5\u03BD\u03B9\u03BA\u03CC\u03C2 \u03B3\u03C1\u03B1\u03BC\u03BC\u03B1\u03C4\u03AD\u03B1\u03C2 \u03C4\u03BF\u03C5 \u0399\u03C4\u03B1\u03BB\u03B9\u03BA\u03BF\u03CD \u039A\u03BF\u03BC\u03BC\u03BF\u03C5\u03BD\u03B9\u03C3\u03C4\u03B9\u03BA\u03BF\u03CD \u039A\u03CC\u03BC\u03BC\u03B1\u03C4\u03BF\u03C2 \u03B1\u03C0\u03CC \u03C4\u03BF 1927 \u03AD\u03C9\u03C2 \u03C4\u03BF \u03B8\u03AC\u03BD\u03B1\u03C4\u03CC \u03C4\u03BF\u03C5."@el . . . . . "Palmiro Togliatti (G\u00E8nova, Lig\u00FAria 1893 - Ialta, Crimea, 1964) fou un pol\u00EDtic comunista itali\u00E0. Es llicenci\u00E0 en dret i milit\u00E0 en el Partit Socialista Itali\u00E0. Col\u00B7labor\u00E0 en l'\u00F2rgan del partit Avanti!, conegu\u00E9 Antonio Gramsci i particip\u00E0 en la creaci\u00F3 a Tor\u00ED del setmanari , del qual en ser\u00E0 redactor en cap des del 1919. Mor\u00ED quan es trobava de vacances a l'URSS i el succe\u00ED com a secretari general Luigi Longo."@ca . . . . . . . . . . . . . . . . "Palmiro Togliatti"@en . . . . . "Palmiro Togliatti"@cs . . . . . . "Palmiro Michele Nicola Togliatti (Italian: [pal\u02C8mi\u02D0ro to\u028E\u02C8\u028Eatti]; 26 March 1893 \u2013 21 August 1964) was an Italian politician and leader of the Italian Communist Party from 1927 until his death. He was nicknamed Il Migliore (\"The Best\") by his supporters. In 1930 he became a citizen of the Soviet Union and later he had a city in that country named after him: Tolyatti. Togliatti survived an assassination attempt in 1948, and died in 1964, during a holiday in Crimea on the Black Sea."@en . . . . . . "Palmiro Togliatti"@it .