| rdfs:comment
| - Le français standard, ou français normalisé, désigne le français dénué de tout accent régional ou régionalisme et dont la syntaxe, la morphologie et l’orthographe sont décrits dans les dictionnaires, les ouvrages de grammaire et manuels de rédaction tels que le Bescherelle et Le Bon Usage. (fr)
- Normiga franca lingvo (en franca: le français standard, le français normé, le français neutre [neŭtrala franca] aŭ le français international [internacia franca]) estas neoficiala termino por normiga variaĵo de la franca lingvo. Ĝi estas serio da parolaj kaj skribaj formalaj variaĵoj uzataj de edukitaj francparolantoj de kelkaj landoj tra la tuta mondo. (eo)
- Standard French (in French: le français standard, le français normé, le français neutre [Neutral French] or le français international [International French]) is an unofficial term for a standard variety of the French language. It is a set of spoken and written formal varieties used by the educated francophones of several nations around the world. In France, Standard French is based on the pronunciation and vocabulary used in the formal registers of French in Metropolitan France. (en)
|
| has abstract
| - Normiga franca lingvo (en franca: le français standard, le français normé, le français neutre [neŭtrala franca] aŭ le français international [internacia franca]) estas neoficiala termino por normiga variaĵo de la franca lingvo. Ĝi estas serio da parolaj kaj skribaj formalaj variaĵoj uzataj de edukitaj francparolantoj de kelkaj landoj tra la tuta mondo. Ĉar la franca estas plurcentra lingvo, la normiga franca enhavas variajn lingvajn normojn (konsistantajn el preskriba uzado). La sintakso, morfologio, kaj ortografio de normiga franca estas klarigita en variaj verkoj pri gramatiko kaj stilo kiel la Bescherelle, referenca resumo de verbaj konjugacioj unuafoje kompilita en la 19a jarcento fare de Louis-Nicolas Bescherelle el Francio, kaj Le Bon Usage verkita en la 20a jarcento fare de la belga gramatikisto Maurice Grevisse. En Francio, la normiga franca estis bazita sur la prononco kaj vortotrezoro uzataj en la formalaj niveloj de la franca en Ĉeflanda Francio kaj partikulare en la areo de Parizo, pro kio foje oni parolas pri la Pariza franca, kiel sinonimo de la normiga franca lingvo. En Kebekio, ĝi estas plej ofte nomata "Internacia franca" aŭ "franca de Radio Kanada" pro jardekoj de fremda, eŭropa prononcado dominantaj elsendojn kaj de novaĵoj kaj de kulturaj aferoj ĝis la 1970-aj jaroj. En la cetero de francparolanta Kanado, la parolaj kaj skribaj variaĵoj de formala kebekia franca same kiel la lingvo de la dokumentoj kaj diskursoj de la Registaro de Kanado estas konsiderataj kiel normiga franca. Lingvistoj estis debatantaj pri kio fakte konstituas la normon de normiga franca en Kebekio kaj Kanado je leksika nivelo ĉar esplorado, ĝis nun, koncentriĝis multe pli sur la diferencoj el neformalaj variaĵoj de kebekia franca kaj de akadia franca. Ĉar franc-parolantaj kanadanoj kutime uzas referencajn verkojn verkitajn de francaj, belgaj kaj prestiĝaj kanadaj lingvistoj kaj leksikografoj, la demandoj pri endogena normo ne ĉiam estas evidentaj. Kvankam la normiga franca fakte suferis jarcentojn de homa interveno kaj lingvoplanado, la pli populara opinio konsideras ke la normiga franca konsistu sole el la reguloj de la Académie française en Francio aŭ en la normigo el la terminologia laboro fare de la Office québécois de la langue française en Kebekio. Estas krome perceptita aŭ fakta lingva hegemonio en favoro de Francio pro tradicio, iama imperiismo, kaj demografia majoritato. Tiaj nocioj dependas de lingva prestiĝo pli ol de lingva normo. Krome, spite la ekzistadon de multaj regionaj variaĵoj de franca en Franclingvio, la normiga franca estas normale elektita kiel modelo por lernantoj de la franca kiel fremda aŭ dua lingvo. La norma prononcado de Ĉeflanda Francio estas foje favorata de aliaj normaj naciaj prononcoj se instrui la francan al ne-indiĝenaj parolantoj en Franclingvio en landoj aliaj ol Francio. (eo)
- Le français standard, ou français normalisé, désigne le français dénué de tout accent régional ou régionalisme et dont la syntaxe, la morphologie et l’orthographe sont décrits dans les dictionnaires, les ouvrages de grammaire et manuels de rédaction tels que le Bescherelle et Le Bon Usage. (fr)
- Standard French (in French: le français standard, le français normé, le français neutre [Neutral French] or le français international [International French]) is an unofficial term for a standard variety of the French language. It is a set of spoken and written formal varieties used by the educated francophones of several nations around the world. As French is a pluricentric language, Standard French encompasses various linguistic norms (consisting of prescribed usage). The syntax, morphology, and orthography of Standard French are explained in various works on grammar and style such as the Bescherelle, a reference summary of verb conjugations first compiled in the 19th century by Louis-Nicolas Bescherelle from France, and Le Bon Usage written in the 20th century by Belgian grammarian Maurice Grevisse. In France, Standard French is based on the pronunciation and vocabulary used in the formal registers of French in Metropolitan France. In Quebec, it is more often called "International French" or "Radio Canada French" because of decades of a foreign European pronunciation that dominated both news and cultural broadcasts until the 1970s. In the rest of Francophone Canada, the spoken and written varieties of formal Quebec French as well as language in Government of Canada documents and speeches are viewed as Standard French. Linguists have been debating what actually constitutes the norm for Standard French in Quebec and Canada on a lexical level since research to date has concentrated much more on the differences from informal varieties of Quebec French and Acadian French. Since French-speaking Canadians usually use reference works written by the French, Belgians and reputed Canadian linguists and lexicographers alike, answers concerning an endogenous norm are not always apparent. Although Standard French has in fact undergone centuries of human intervention and language planning, popular opinion contends that Standard French should consist solely of the rulings by the Académie française in France or in standardization from terminological work by the Office québécois de la langue française in Quebec. There is further perceived or actual linguistic hegemony in favour of France by virtue of tradition, the former imperialism, and a demographic majority. Such notions hinge on linguistic prestige rather than on a linguistic norm. Also, despite the existence of many regional varieties of French in the Francophone world, Standard French is normally chosen as a model for learners of French as a foreign or second language. The standard pronunciation of Metropolitan French is, out of concerns for comprehension or social stigma, sometimes favoured over other standard national pronunciations in teaching French to non-native speakers in Francophone nations other than France. (en)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)