| rdfs:comment
| - Svěcení (neboli konsekrace či chirotonie) je v náboženství slavnostní vyčlenění někoho nebo něčeho k liturgické službě nebo bohoslužebnému účelu. Vysvěceni bývají lidé s určitým náboženským vyvolením (šamani, kněží, proroci, králové). Katolická a pravoslavná církev a starokatolická církev označuje jako svěcení svátost, jíž jsou vkládáním rukou (chirotonií) ustanoveni ke službě Biskupové, kněží a jáhni. (cs)
- Eine Weihe (von urgermanisch weiha-, „heilig, geweiht, numinos“) ist eine religiöse Zeremonie, die sich auf Menschen oder Dinge beziehen kann. (de)
- La sanctification est relative à la sainteté et désigne l'acte ou le processus pour devenir « saint ». Ce terme possède différentes significations selon la religion considérée. (fr)
- Kesucian adalah konsep kuno yang diterima luas di kalangan agama, suatu sifat benda atau manusia yang dikhususkan dalam hal keagamaan. Penyucian adalah tindakan atau proses untuk memperoleh kesucian, dari yang dibuat atau menjadi suci. Untuk memperoleh penyucian dalam arti harfiah adalah "memisahkan untuk penggunaan atau tujuan khusus," dalam arti kiasan adalah "untuk membuat suci atau kudus," dan secara etimologi berasal dari kata kerja Latin yang merupakan gabungan dari sanctus yang bebarti "suci", dan yang berarti "untuk membuat." (in)
- 성화(sanctification)란 기독교 신학에서 사용하는 신학적 용어인데, 성도가 일생을 살면서 그의 신앙적 삶이 거룩하게 되어가는 과정이나 행위를 말한다. 그것은 하나님의 힘을 통하여 인간이 성결하게 되는 선물이다 (ko)
- Nella terminologia cristiana, santificazione letteralmente significa "rendere santo". Consiste nel passaggio dallo stato di peccato a quello di grazia, e non va confusa con la canonizzazione che è la dichiarazione ufficiale della santità di una persona defunta. (it)
- 聖化（英語:Sanctification、ギリシア語:ハギアスモス（希: άγιασμος、hagiasmos）とは、聖霊の働きによって人間が罪から救われ、神の聖性にあずかり、聖なるものとされること。プロテスタントでは、キリストの贖いに依り頼んで、義とされた（義認、成義）信仰者が、聖と義との神の御像に変貌されてゆく、転機をも含む過程である。カトリックでは成聖という。 (ja)
- Santificação (ou em sua forma verbal, santificar) significa literalmente o processo pelo qual se separa algo ou alguém para um uso ou um propósito religioso, ou seja, tornar sagrado ou consagrar. (pt)
- Освяще́ние, Освя́т — действие по значению Освяща́ть, обряд, сакрализации материальных предметов. (ru)
- Свячення — релігійна процедура сакралізації матеріальних предметів; церковний обряд, що символізує очищення чого-небудь від гріховності, надання чомусь святості. Приклади:
* висвячування кого-небудь у духовний сан, хіротонія;
* освячення храму;
* освячення ікон;
* освячення води;
* освячення їжі. (uk)
- 成圣（英語：sanctification）是一个在各种宗教中广泛使用的一个古老概念，是指一个事物或者一个人成为神圣的过程。成圣在字面上表示“为了特殊的目的分离”，相当于“使神圣”。这个术语在语源学上来源于拉丁语动词sanctificare，词根sanctus表示“神圣”，facere表示“使”。 (zh)
- La santificación es un concepto ancestral generalizado entre las religiones, una propiedad de una cosa o persona sagrada o puesta aparte dentro de la religión, puede ser desde tótems pasando por los vasos del templo a los días de la semana hasta un ser humano creyente que logra este estado. La santificación es el acto o proceso de adquisición de la santidad, de hacerse o convertirse en santo. Santificar es, literalmente, "poner aparte para el uso o propósito especial", en sentido figurado "hacer santo o sagrado", y etimológicamente del verbo latino sanctificare que a su vez es de se deriva de sanctus "santo" y facere "hacer". El concepto de mayor profundidad refiere a "santificar" como la acción que ejecuta el individuo de elevar una cosa, suceso, o persona a una categoría considerada de m (es)
- Sanctification (or in its verb form, sanctify) literally means "to set apart for special use or purpose", that is, to make holy or sacred (compare Latin: sanctus). Therefore, sanctification refers to the state or process of being set apart, i.e. "made holy", as a vessel, full of the Holy Spirit of God. The concept of sanctification is widespread among religions, including Judaism and especially Christianity. The term can be used to refer to objects which are set apart for special purposes, but the most common use within Christian theology is in reference to the change brought about by God in a believer, begun at the point of salvation and continuing throughout the life of the believer. Many forms of Christianity believe that this process will only be completed in Heaven, but some believe t (en)
- Uświęcenie – termin w teologii wywodzący się bezpośrednio z Biblii. W odniesieniu do człowieka, oznacza proces, który rozpoczyna się po nowym narodzeniu. W odróżnieniu do usprawiedliwienia, które jest jednorazowym aktem dokonanym przez Boga, uświęcenie trwa nieustannie aż do ziemskiej śmierci człowieka. Proces uświęcenia kończy się z chwilą ziemskiej śmierci człowieka. Po śmierci chrześcijanina uświęcenie nie jest potrzebne, ponieważ człowiek otrzymuje nowe ciało, całkowicie wolne od grzechu. (pl)
- Helgelse (grekiska hagiasmos, latin sanctificatio), är enligt kristen tro den process varigenom den kristne förvandlas till allt större helighet och likhet med Kristus. Inom luthersk teologi innebär helgelsen människornas förverkligande av Guds heliga vilja. Inom den katolska kyrkan uppfattas helgelsen som ett Guds verk i och med människan, ej något som hon själv förverkligar, och man skiljer ej helgelsen från frälsningen eller omvändelsen. Efter reformationen började man i psykologisk och pedagogiskt intresse skilja olika moment i frälsningen. Helgelsen fick då beteckna människans sedliga förvandling. Hos Henric Schartau betecknar helgelsen ett moment i "nådens ordning". (sv)
|
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)