| rdfs:comment
| - Una resolución es, en la teoría musical occidental, el cambio de una nota o acorde desde la disonancia (un sonido inestable) hasta la consonancia (un sonido más estable y definitivo). Se puede usar la disonancia, la resolución y el suspense para crear interés musical. Cuando se espera resolver una melodía o progresión armónica hasta una cierta nota o acorde, se puede resolver en su lugar una nota diferente pero igualmente adecuada, creando un sonido interesante e inesperado. Por ejemplo, la cadencia engañosa o deceptiva.
* Datos: Q568678 (es)
- Resolution in western tonal music theory is the move of a note or chord from dissonance (an unstable sound) to a consonance (a more final or stable sounding one). Dissonance, resolution, and suspense can be used to create musical interest. Where a melody or chordal pattern is expected to resolve to a certain note or chord, a different but similarly suitable note can be resolved to instead, creating an interesting and unexpected sound. For example, the deceptive cadence. (en)
- La risoluzione nella teoria della musica tonale occidentale è il passaggio di una nota o accordo dalla dissonanza (un suono instabile) a una consonanza (uno più definitivo o stabile). Dissonanza, risoluzione e suspense possono essere usate per creare interesse musicale. Laddove si prevede che una melodia o una trama di accordi si risolvano in una determinata nota o accordo, è possibile risolvere una nota diversa ma altrettanto adatta, creando un suono interessante e inaspettato. Ad esempio, la cadenza d'inganno. (it)
- 解決（かいけつ）は、音楽用語の一つ。 (ja)
- Resolução, Repouso ou Descanso, na música tonal ocidental, é a necessidade que uma nota e/ou um acorde tem de se mover de uma dissonância (um som instável) para uma consonância (um som mais final ou estável). (pt)
- Разреше́ние (нем. Auflösung, англ. resolution, фр. résolution), в многоголосной музыке — переход от одного созвучия (интервала, конкорда, аккорда), трактуемого как ладовый неустой, к другому созвучию, трактуемому как ладовый устой (см. Устой и неустой). В качестве первого обычно выступает диссонантный интервал (обособленный или в составе аккорда), в качестве второго — консонантный интервал (см. Консонанс и диссонанс). В русской теории музыки XX века принято рассматривать разрешение диссонанса в консонанс в мажорно-минорной тональности как результат тяготения ладового диссонанса в (ладовый) консонанс. (ru)
- Розв'язання в теорії музики — це перехід нестійкого звука ладу у стійкий або відносно стійкий, або перехід від дисонансу до консонансу. Необхідність і очікування розв'язання є найважливішим чинником тяжіння у тональній системі. Складна система розв'язань мелодичної і акордової напруги властива насамперед європейській музиці XVII–XIX і більшості течій XX століття. Проте вона не характерна древній та середньовічній монодії, яким властивий принцип модального тяжіння, а також не властива атональній музиці XX–XXI століть, де діє принцип емансипованого дисонансу. (uk)
- 解决（英文：resolution）是音乐中的术语，音乐从不稳定（紧张）状态进行到稳定状态的过程被称作解决。 解决的种类有很多，它可以是不协和音程解决到协和音程；和弦外音解决到和弦音；音阶中不稳定的音级解决到稳定的音级；不稳定的和声功能解决到稳定的和声功能；也可以是同和声功能组中相对不稳定的和弦解决到相对稳定的和弦等等。 (zh)
- Auflösung bezeichnet in Harmonielehre und Kontrapunkt sowohl das Weiterführen einer Dissonanz in eine Konsonanz als auch das Fortschreiten eines Akkords in die ihm zugehörige Tonika bzw. in einen Zielakkord, der durch die alterierten Töne (Leittöne) des Akkords gefordert wird. Die mittelalterliche Mehrstimmigkeit kennt die Auflösung im o. g. Sinne noch nicht, da sie im Wesentlichen auf der Führung von Stimmen zwischen perfekten Klängen beruht, die in ihrer Abfolge vom Cantus prius factus geregelt werden. (de)
- En harmonie tonale, la résolution est le procédé de transformation d'une dissonance, soit en une consonance — résolution régulière —, soit en une nouvelle dissonance — résolution irrégulière. Comme toute note attractive, une dissonance doit être résolue, même si elle n'a pas été strictement préparée. Cette résolution — le retour à la détente — revêt toujours un caractère impératif. (fr)
- Rozwiązanie akordu jest to poprowadzenie głosów tworzących akord dysonansowy w taki sposób, aby akordem następnym był akord konsonansowy. W praktyce rozwiązanie akordu jest rozwiązaniem dysonansu wchodzącym w jego skład. Może być uzyskane za pomocą różnych ruchów głosów. (pl)
|
| has abstract
| - Auflösung bezeichnet in Harmonielehre und Kontrapunkt sowohl das Weiterführen einer Dissonanz in eine Konsonanz als auch das Fortschreiten eines Akkords in die ihm zugehörige Tonika bzw. in einen Zielakkord, der durch die alterierten Töne (Leittöne) des Akkords gefordert wird. Da die Auflösung in der Regel als Entspannung empfunden wird, kann der Begriff Auflösung sinnvoll nur auf eine Musik angewendet werden, deren Fortschreitungsprinzip auf dem Wechsel von Spannung (Dissonanz bzw. Dominante) und Entspannung (Konsonanz bzw. Tonika) beruht, bei der also ein gewisser Zwang zur Auflösung von Spannungen besteht. Für die europäische Musik gilt dies vom Aufkommen der Dur-Moll-Tonalität im ausgehenden 15. Jahrhundert bis zu deren Auflösung im späten 19. und beginnenden 20. Jahrhundert. Die mittelalterliche Mehrstimmigkeit kennt die Auflösung im o. g. Sinne noch nicht, da sie im Wesentlichen auf der Führung von Stimmen zwischen perfekten Klängen beruht, die in ihrer Abfolge vom Cantus prius factus geregelt werden. Die Neue Musik dagegen kennt die Auflösung nicht mehr, da für sie zwischen Intervallen oder Klängen nur noch graduelle, nicht prinzipielle Unterschiede existieren. Indem für sie die Einteilung der Klänge in dissonante und konsonante nicht mehr relevant ist, wird der Zwang zur Auflösung hinfällig. (de)
- Una resolución es, en la teoría musical occidental, el cambio de una nota o acorde desde la disonancia (un sonido inestable) hasta la consonancia (un sonido más estable y definitivo). Se puede usar la disonancia, la resolución y el suspense para crear interés musical. Cuando se espera resolver una melodía o progresión armónica hasta una cierta nota o acorde, se puede resolver en su lugar una nota diferente pero igualmente adecuada, creando un sonido interesante e inesperado. Por ejemplo, la cadencia engañosa o deceptiva.
* Datos: Q568678 (es)
- Resolution in western tonal music theory is the move of a note or chord from dissonance (an unstable sound) to a consonance (a more final or stable sounding one). Dissonance, resolution, and suspense can be used to create musical interest. Where a melody or chordal pattern is expected to resolve to a certain note or chord, a different but similarly suitable note can be resolved to instead, creating an interesting and unexpected sound. For example, the deceptive cadence. (en)
- En harmonie tonale, la résolution est le procédé de transformation d'une dissonance, soit en une consonance — résolution régulière —, soit en une nouvelle dissonance — résolution irrégulière. Comme toute note attractive, une dissonance doit être résolue, même si elle n'a pas été strictement préparée. Cette résolution — le retour à la détente — revêt toujours un caractère impératif. Que la résolution soit régulière ou irrégulière, celle-ci doit se faire de préférence par mouvement oblique ou contraire. La résolution par mouvement direct est cependant admise quand la dissonance appartient à un accord ayant la dominante pour fondamentale, et à condition que les pôles de l'intervalle dissonant soient situés à une distance de septième au moins. (fr)
- La risoluzione nella teoria della musica tonale occidentale è il passaggio di una nota o accordo dalla dissonanza (un suono instabile) a una consonanza (uno più definitivo o stabile). Dissonanza, risoluzione e suspense possono essere usate per creare interesse musicale. Laddove si prevede che una melodia o una trama di accordi si risolvano in una determinata nota o accordo, è possibile risolvere una nota diversa ma altrettanto adatta, creando un suono interessante e inaspettato. Ad esempio, la cadenza d'inganno. (it)
- 解決（かいけつ）は、音楽用語の一つ。 (ja)
- Resolução, Repouso ou Descanso, na música tonal ocidental, é a necessidade que uma nota e/ou um acorde tem de se mover de uma dissonância (um som instável) para uma consonância (um som mais final ou estável). (pt)
- Rozwiązanie akordu jest to poprowadzenie głosów tworzących akord dysonansowy w taki sposób, aby akordem następnym był akord konsonansowy. W praktyce rozwiązanie akordu jest rozwiązaniem dysonansu wchodzącym w jego skład. Może być uzyskane za pomocą różnych ruchów głosów. Rozwiązanie najczęściej pełni funkcję rozładowania napięcia niesionego przez dysonujące współbrzmienie. W przypadku akordów w harmonii tonalnej pojęcie to ulega rozszerzeniu ze względu na funkcję harmoniczną danego akordu - obejmuje nie tylko rozwiązanie dysonujących interwałów w akordzie, ale także rozwiązanie napięcia harmonicznego związanego z pełnioną przez niego funkcją. Np. mówi się, że akord dominantowy "rozwiązuje się" na tonikę nawet w przypadku, kiedy dominanta nie ma postaci dysonansu (jest nim dopiero dominanta z septymą), ale trójdźwięku, który sam w sobie jest współbrzmieniem konsonansowym. Opozycja pomiędzy narastaniem napięcia harmonicznego a jego rozładowywaniem przez rozwiązanie była jednym z ważniejszych środków formotwórczych w całej muzyce tonalnej. Rozwiązaniem zwodniczym nazywa się takie rozwiązanie akordu dominantowego, które zamiast do durowej toniki, prowadzi do toniki szóstego stopnia, co może być najprostszą formą modulacji z tonacji durowej do równoległej molowej. Rozwiązanie akordu dysonansowego na inny akord dysonansowy nie powoduje zmniejszenia napięcia harmonicznego, ale wręcz jego wzrost zwłaszcza, że przeważnie wiąże się z modulacją do innej tonacji. Technika ta szczególnie chętnie używana była przez kompozytorów romantycznych a swoją kulminację znalazła w twórczości Richarda Wagnera, którego tzw. akord tristanowski wyznacza kres możliwości klasycznie pojmowanej harmonii tonalnej. Następnym krokiem mogła być już tylko całkowita rezygnacja z rozwiązania jako obowiązkowego następstwa dysonansu, czyli "autonomizacja dysonansu", co nastąpiło w twórczości Debussy'ego. (pl)
- Разреше́ние (нем. Auflösung, англ. resolution, фр. résolution), в многоголосной музыке — переход от одного созвучия (интервала, конкорда, аккорда), трактуемого как ладовый неустой, к другому созвучию, трактуемому как ладовый устой (см. Устой и неустой). В качестве первого обычно выступает диссонантный интервал (обособленный или в составе аккорда), в качестве второго — консонантный интервал (см. Консонанс и диссонанс). В русской теории музыки XX века принято рассматривать разрешение диссонанса в консонанс в мажорно-минорной тональности как результат тяготения ладового диссонанса в (ладовый) консонанс. (ru)
- Розв'язання в теорії музики — це перехід нестійкого звука ладу у стійкий або відносно стійкий, або перехід від дисонансу до консонансу. Необхідність і очікування розв'язання є найважливішим чинником тяжіння у тональній системі. Складна система розв'язань мелодичної і акордової напруги властива насамперед європейській музиці XVII–XIX і більшості течій XX століття. Проте вона не характерна древній та середньовічній монодії, яким властивий принцип модального тяжіння, а також не властива атональній музиці XX–XXI століть, де діє принцип емансипованого дисонансу. (uk)
- 解决（英文：resolution）是音乐中的术语，音乐从不稳定（紧张）状态进行到稳定状态的过程被称作解决。 解决的种类有很多，它可以是不协和音程解决到协和音程；和弦外音解决到和弦音；音阶中不稳定的音级解决到稳定的音级；不稳定的和声功能解决到稳定的和声功能；也可以是同和声功能组中相对不稳定的和弦解决到相对稳定的和弦等等。 (zh)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)
