| rdfs:comment
| - Το σανσόν είναι ένα είδος αναγεννησιακής μουσικής. Το εκκλησιαστικό πολυφωνικό μοτέτο υπήρξε βάση για την σύνθεση κοσμικών πολυφωνικών τραγουδιών, των ονομαζόμενων σανσόν, που αναδείκνυαν μια τρυφερή μελαγχολία και στέκονται ανάμεσα σε μια περασμένη εποχή και τον σύγχρονο κόσμο. Το σανσόν αναπτύχθηκε κυρίως στην Βουργουνδία του 15ου αιώνα, μια περιοχή που κάλυπτε περιοχές της σημερινής βόρειας Γαλλίας, Φλάνδρας και Κάτω Χωρών και υπήρξε κέντρο πολιτικής σταθερότητας. Εκεί υπήρξε έντονη πολιτιστική δραστηριότητα που ανάπτυξε παλιότερες μορφές μουσικής σύνθεσης σε νεότερες γραμμές. (el)
- The motet-chanson was a specialized musical form of the Renaissance, developed in Milan during the 1470s and 1480s, which combined aspects of the contemporary motet and chanson. Many consisted of three voice parts, with the lowest voice, a tenor or a contra, singing a sacred text in Latin, drawn from chant, while the two upper voices sang a secular text in French. Some were written for four to five voices, with the bassus taking the Latin part. Generally, the French text was either a commentary on the Latin text or had some symbolic relation to it. The lowest voice served as a cantus firmus, and usually sang in long notes, with phrases separated by long rests, while the upper voices, singing more quickly, followed the rigid formal structure of the contemporary formes fixes, particularly th (en)
|
| has abstract
| - Το σανσόν είναι ένα είδος αναγεννησιακής μουσικής. Το εκκλησιαστικό πολυφωνικό μοτέτο υπήρξε βάση για την σύνθεση κοσμικών πολυφωνικών τραγουδιών, των ονομαζόμενων σανσόν, που αναδείκνυαν μια τρυφερή μελαγχολία και στέκονται ανάμεσα σε μια περασμένη εποχή και τον σύγχρονο κόσμο. Το σανσόν αναπτύχθηκε κυρίως στην Βουργουνδία του 15ου αιώνα, μια περιοχή που κάλυπτε περιοχές της σημερινής βόρειας Γαλλίας, Φλάνδρας και Κάτω Χωρών και υπήρξε κέντρο πολιτικής σταθερότητας. Εκεί υπήρξε έντονη πολιτιστική δραστηριότητα που ανάπτυξε παλιότερες μορφές μουσικής σύνθεσης σε νεότερες γραμμές. Η Ars Nova στη Γαλλία δεν ήρθε σε τόσο μεγάλη ρήξη με τη μουσική του παρελθόντος. Τα σανσόν αναπτύχθηκαν από συνθέτες κατά κύριο λόγο λειτουργικής μουσικής που αποκαλούνται σήμερα η , με κυριότερους τους Γκιγιώμ Ντυφαί, , Γιοχάνες Όκεγχεμ, Ορλάντο ντι Λάσσο και Ζοσκέν ντε Πρε και ήταν το αντιπροσωπευτικό είδος μουσικής που επικράτησε στις ηγεμονικές αυλές της Βουργουνδίας και της Γαλλίας. Τα παλιότερα σανσόν ήταν μονοφωνικά και είχαν αποκτήσει μεγάλη δημοφιλία με τους τρουβέρους του 13ου αιώνα και οι μουσικοποιητικές μορφές τους αναπτύχθηκαν στις μορφές των ποιητικών - του , της και του . Αυτές χρησιμοποιήθηκαν για τα νεότερα μονοφωνικά και πολυφωνικά σανσόν με προτίμηση στο ροντώ. Από το 14ο αιώνα το σανσόν είναι μια σύνθεση πολυφωνική συνήθως με τρεις φωνές (αργότερα με τέσσερις), στην οποία οι χαμηλότερες φωνές (τενόρος και άλτο) περιορίζονται στο να συνοδεύουν την υψηλότερη (discantus) στην ίδια κύρια μελωδία. Πολύ συχνά οι χαμηλότερες φωνές εκτελούνταν από μουσικά όργανα όπως το . Τα σανσόν (μαζί με το μαδριγάλι) έκαναν χρήση του , μια πολυφωνική φόρμα σύνθεσης του εκκλησιαστικού ρεπερτορίου. Στο κοντούκτους ο τενόρος δεν τραγουδά υποχρεωτικά λειτουργικό κείμενο, επιτρέποντας την ελεύθερη ανάπτυξη της μελωδίας και της φαντασίας. Από τον 15ο αιώνα συνθέτες όπως ο Όκεγχεμ πέρασαν από το να χρησιμοποιούν τις formes fixes και έκλειναν προς την αντιστικτική μίμηση (όλες οι φωνές μοιράζονται το ίδιο θέμα και κινούνται σε παρόμοιες ταχύτητες) η οποία έδινε στο έργο διαρκή συνοχή. Ο άλλος μεγάλος συνθέτης, ο Ζοσκέν ντε Πρε, έδωσε σημασία στο λόγο και απομακρύνθηκε από τον σχολαστικισμό. Στα σανσόν του προτίμησε τον κανόνα, φτάνοντας σε μια εξάφωνη διασκευή έργου του να παίζει με ένα τετράφωνο κανόνα ο οποίος συμπληρώθηκε με άλλους δυο κανόνες. Ο Ζοσκέν σε αντίθεση με τον Όκεγχεμ δεν διαχώριζε την θρησκευτική από την κοσμική μουσική, εισάγοντας περισσότερα κοσμικά εκφραστικά χαρακτηριστικά στην εκκλησιαστική μουσική και προωθώντας περισσότερο την πολυφωνία στην κοσμική σύνθεση. (el)
- The motet-chanson was a specialized musical form of the Renaissance, developed in Milan during the 1470s and 1480s, which combined aspects of the contemporary motet and chanson. Many consisted of three voice parts, with the lowest voice, a tenor or a contra, singing a sacred text in Latin, drawn from chant, while the two upper voices sang a secular text in French. Some were written for four to five voices, with the bassus taking the Latin part. Generally, the French text was either a commentary on the Latin text or had some symbolic relation to it. The lowest voice served as a cantus firmus, and usually sang in long notes, with phrases separated by long rests, while the upper voices, singing more quickly, followed the rigid formal structure of the contemporary formes fixes, particularly the rondeau and the bergerette. The three most prominent composers of motet-chansons were Josquin des Prez, Loyset Compère, and Alexander Agricola, all of whom were in Milan, Italy, during the late 15th century as part of the progressive and opulent musical establishment of the Sforza family. Other composers who wrote motet-chansons included Johannes Prioris and Johannes Martini. Of these, only Prioris is not known to have been in Milan, but then relatively little is known about his life. Josquin wrote three motet-chansons: "Que vous madame/In pace", "A la mort/Monstra te esse matrem", and "Fortune destrange plummaige/Pauper sum ego". "Que vous madame" had circulated widely by 1490; it was one of the earliest of Josquin's compositions to do so. Two of Agricola's motet-chansons, "L'eure est venue/Circundederunt" and "Revenez tous regretz/Quis det ut veniat", are preserved in manuscripts of the chanson albums of Margaret of Austria, Duchess of Savoy, as are two of Compère's, "Plaine d'ennuy/Anima mea" and "O devotz cocurs/O vos omnes". It has been inferred that the motet-chanson repertory may once have been much larger than is now known, since many of the surviving sources give only the Latin text for three-voice compositions of otherwise similar texture. It may be that the uppermost voices for some of these once had secular French words, now lost. (en)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)