| rdfs:comment
| - جوزيف سيمونز هو كاتب وشاعر وسياسي بلجيكي، ولد في 21 مايو 1888، وتوفي في 20 يناير 1948. (ar)
- Jozef Simons (21 May 1888, in Oelegem – 20 January 1948, in Turnhout) was a Flemish writer and poet. Jozef Simons was active in the socio-cultural life of the Campine, among other things as a President of the Association of Campine writers (1937–1948). Together with Felix Timmermans, Ernest Claes and the poet he was one the writers of the Belgian Campine during the interbellum. (en)
- Jozef Simons (Oelegem, 21 mei 1888 – Turnhout, 20 januari 1948) was een Vlaamse schrijver en dichter. Na het behalen van het diploma van licentiaat in de handelswetenschappen aan het Institut Supérieur de Commerce Saint-Ignace te Antwerpen werd Simons van 1909 tot 1923 huisleraar bij een adellijke familie; van 1916 tot 1919 was hij soldaat, eerst als kanonnier aan het IJzerfront, daarna als tolk bij het Britse leger. Van 1923 tot 1932 werkte hij als redacteur voor de Belgische Boerenbond te Leuven en behaalde er in 1927 tevens het diploma van licentiaat in de archeologie en kunstgeschiedenis. Van 1932 tot aan zijn dood werkte hij als uitgever bij de n.v. J. van Mierlo-Proost in Turnhout. Ook was hij leerling van pastoor en schrijver Aloïs Walgrave. (nl)
|
| has abstract
| - جوزيف سيمونز هو كاتب وشاعر وسياسي بلجيكي، ولد في 21 مايو 1888، وتوفي في 20 يناير 1948. (ar)
- Jozef Simons (21 May 1888, in Oelegem – 20 January 1948, in Turnhout) was a Flemish writer and poet. Jozef Simons was active in the socio-cultural life of the Campine, among other things as a President of the Association of Campine writers (1937–1948). Together with Felix Timmermans, Ernest Claes and the poet he was one the writers of the Belgian Campine during the interbellum. Jozef Simons was born in the Kerkstraat 18 in Oelegem as a son of Louis Simons and Maria Pauline Verheyen. After graduating in commercial sciences at the Institut Supérieur de Commerce Saint-Ignace in Antwerp, Simons became from 1909 up to 1923 house teacher of Count Brouchoven de Bergeyck in Beveren-Waas. During World War I, from 1916 and until 1919 he served as a soldier, first as a gunner, afterwards as interpreter for the British army. On 8 May 1920 he married Maria Engels, and lived in Schilde. When Count Jozef de Brouchoven de Bergeyck died in 1922, he lost his position as a house teacher. From 1 December 1923 up to 1932 he worked as an editor for the Belgian Farmer Association (Boerenbond) and moved to Leuven. He graduated in 1927 with a Master's degree in archaeology and art history at the Catholic University of Leuven. From 1932 onwards until his death in 1948, he worked as publisher, editor and general factotum at the N.V J. van Mierlo-Proost in Turnhout. During the interbellum, between World War I and World War II, Simons built a reputation as an author of travel tales, tales concerning the Campine (Harslucht, E: Resin air, 1933), short stories (De laatste fles, E: The last bottle, 1930) and novels (Dientje Goris, 1935), and as a translator from English, Spanish, and German. He also wrote many song texts, for composers such as , Flor Peeters and Armand Preud'homme. The most important work of Jozef Simons was Eer Vlaanderen vergaat (E: Before Flanders perishes (1927), a romantic history of the Frontbeweging (E:front movement). The first edition appeared under the pseudonym Ivo Draulans. (en)
- Jozef Simons (Oelegem, 21 mei 1888 – Turnhout, 20 januari 1948) was een Vlaamse schrijver en dichter. Na het behalen van het diploma van licentiaat in de handelswetenschappen aan het Institut Supérieur de Commerce Saint-Ignace te Antwerpen werd Simons van 1909 tot 1923 huisleraar bij een adellijke familie; van 1916 tot 1919 was hij soldaat, eerst als kanonnier aan het IJzerfront, daarna als tolk bij het Britse leger. Van 1923 tot 1932 werkte hij als redacteur voor de Belgische Boerenbond te Leuven en behaalde er in 1927 tevens het diploma van licentiaat in de archeologie en kunstgeschiedenis. Van 1932 tot aan zijn dood werkte hij als uitgever bij de n.v. J. van Mierlo-Proost in Turnhout. Ook was hij leerling van pastoor en schrijver Aloïs Walgrave. In het interbellum verwierf Simons bekendheid als auteur van reisverhalen, verhalen over de Kempen (Harslucht, 1933), novellen (De laatste fles, 1930) en romans (Dientje Goris, 1935), en als vertaler uit het Engels, Spaans, Duits en Nederduits. Hij schreef ook talrijke liedteksten, voor componisten als Armand Preud'homme. Hij was actief in het sociaal-culturele leven in de Kempen, onder andere als voorzitter van de Vereniging van Kempische Schrijvers (1937-1948). (nl)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)
