| rdfs:comment
| - La isorrítmia (del grec ἴσος [isos] que significa 'semblant' i ῥυθμός [rythmos] que vol dir 'cadència, ritme') fa referència a una tècnica de composició musical que segueix un esquema fix d'altures i repeteix un ritme característic en una peça musical, tot i que les notes cantades siguen diferents. (ca)
- Izorytmie, dříve isor(h)ytmie, isorytmika apod. (řecky ἴσος „stejný“ a ῥυθμός „časomíra“, tedy přibližně „stejný rytmický řád“), je jeden principů utváření motet ve 14. a 15. století. Nejčastější formou psanou izorytmickou technikou bylo moteto (odtud název izorytmické moteto). (cs)
- Los términos isorritmia o isorritmo (del griego ἴσος [isos] que significa "semejante" y ῥυθμός [rythmos] que quiere decir "cadencia, ritmo") hacen referencia a una técnica de composición musical que sigue un patrón o esquema fijo de alturas y repite un ritmo característico a lo largo de una pieza musical, aunque las notas cantadas sean distintas. (es)
- Isorhythm (from the Greek for "the same rhythm") is a musical technique using a repeating rhythmic pattern, called a talea, in at least one voice part throughout a composition. Taleae are typically applied to one or more melodic patterns of pitches or colores, which may be of the same or a different length from the talea. (en)
- イソリズム（isorhythm、アイソリズムとも）は、旋律を反復する一定の繰り返されるリズムに埋め込んで、それを楽曲の基礎とする手法。 (ja)
- Изоритми́я (нем. Isorhythmie) — техника композиции в европейской многоголосной музыке XIV—XV веков, выражающаяся в остинатном проведении ритмической формулы, независимо от звуковысотной линии. (ru)
- Isorytmik kallas inom musiken en kompositionsprincip som användes särskilt under 1300-talet och innebär ett ständigt upprepande av ett visst rytmiskt förlopp. Detta behöver till sin omfattning inte motsvara det melodiska avsnitt som också upprepas. Inom 1300-talsmotetten, var isorytmiken vanligen kopplad till tenorstämmans gregorianska melodi (cantus firmus). Även de övriga stämmorna i satserna kunde vara helt eller delvis isorytmiska. Källan till tekniken låg i 1200-talets modala rytmik. (sv)
- Izoritmo (greke ἴσος „egala“ kaj ῥυθμός„tempomezuro“, pli malpli „egala ritma strukturo“), ankaŭ izoritmiko, estas formprincipo de la moteto dum la 14-a kaj 15-a jarcentoj. La terminoj ne devenas de tiu tempo, sed modernaj nomoj inventitaj de la muziksciencisto Friedrich Ludwig. En pli vasta senco oni uzas la terminon por plurvoĉaj, homofonaj komponaĵoj, en kiuj ĉiuj voĉoj samtempe muzikas samritme, sendepende de ke la la unuopaj voĉoj pasas paralele aŭ kontraŭmove. (eo)
- Isorhythmie (von griech. ἴσος „gleich“ und ῥυθμός „Zeitmaß“, etwa „gleiche rhythmische Ordnung“), auch Isorhythmik genannt, bezeichnet eine Satztechnik in der Mehrstimmigkeit des 14. und 15. Jahrhunderts, bei der ein rhythmisches Muster bei wechselndem melodischen Gehalt in einer oder mehreren Stimmen wiederholt durchgeführt wird. Die isorhythmische Motette stellt den Gipfel an rationaler Strukturierung in der gotischen Musik dar. Zugleich schafft sie den Ausgleich zur expressiven Melodik und zur gesteigerten harmonischen Farbigkeit (Chromatik). Isorhythmie übertrug man von der Motette auch in Messen- und Kantilenensätze. Der Begriff stammt nicht aus der Zeit, sondern wurde erstmals zu Beginn des 20. Jahrhunderts von Friedrich Ludwig geprägt. (de)
- En musique, on appelle généralement isorythmie la répétition régulière d'un élément rythmique. Mais aujourd'hui, ce terme désigne surtout un procédé apparu dans la musique occidentale à partir du XIIIe siècle, et développé au siècle suivant par l'Ars nova, où il affecte non seulement le rythme mais aussi la mélodie : celle-ci, appelée color, est découpée rythmiquement selon une structure préétablie, appelée talea. Étant donné que la talea ne respecte pas forcément le phrasé initial du color, les combinaisons de hauteurs et de durées s'avèrent souvent imprévisibles. (fr)
- L'isoritmia (dal greco "iso" + "rhythmos" = ritmo uguale) è la ripetizione di una figura ritmica (successione di valori di durata delle note) nelle diverse frasi di una composizione musicale (da non confondersi con omoritmia: quest'ultimo termine designa infatti l'uso degli stessi valori ritmici, in verticale, in tutte le voci di una composizione polifonica). Il termine fu coniato nel 1904 dal musicologo tedesco Friedrich Ludwig, in riferimento a una tecnica di composizione tipica dei mottetti dei secoli XIV e XV. (it)
- Izorytmia (z gr. równy rytm) – technika kompozytorska, która pojawiła się we Francji w XIV wieku. Opisana jest w traktacie Ars nova Filipa de Vitry (ok. 1320). Polega na zastosowaniu tzw. ordo – periodycznego powtarzania schematu rytmicznego (czyli tzw. talea) i melodycznego (color) lub tylko jednego z nich. Rytmikę izorytmiczną stanowiło 6 modi – schematów rytmicznych opartych na greckich stopach metrycznych. (pl)
- Isoritmie, ook isoritmiek, (Oudgrieks: ἴσος (isos), gelijk en ῥυθμός (rhythmos), regelmatig herhaalde beweging) is een vormeigenschap van motetten in de 14e en 15e eeuw. De genoemde termen stammen niet uit die tijd, maar zijn moderne benamingen die in het begin van de 20e eeuw werden bedacht door . Dit type van isoritmie is op uitgesproken wijze aanwezig in de motetten van Guillaume de Machaut. De begrippen "isoritmie" en "isoperiodiek" zijn moderne benamingen, die pas in 1904 door werden bedacht om er de 14e- en 15e-eeuwse praktijk van de polyfone motetten mee te beschrijven. (nl)
- Isorritmia (do Grego que significa "o mesmo ritmo") é uma técnica musical que combina uma sequência fixa de notas com uma sequência rítmica. Consiste numa ordem de durações ou ritmos, chamada Talea (plural taleae), que é repetida durante uma melodia de Tenor em que as notas ou séries, chamadas de color, variam em número de membros a partir da talea. O termo foi cunhado em 1904 por para descrever esta prática nos motetos dos séculos XIV e XV mas é também usado nos motetos da Idade Média, na música da Índia e por compositores modernos, tais como, Alban Berg, Oliver Messiaen e John Cage. Pode ser usado em todas as vozes ou em apenas algumas delas. Em motetos, começou com a voz do Tenor mas foi depois estendida a vozes superiores. (pt)
- Ізоритмія (нім. Isorhythmie) — техніка композиції в багатоголосній музиці XIV — XV століть, що виражається в остинатному проведенні ритму, незалежного від звуковисотної лінії. Термін введений в 1904 р. Фрідріхом Людвігом. Повторювана (як правило, в тенорі) ритмічна фігура називається тáлья (від пізньолат.Talea- «відрізок»), повторювана мелодія — кóльор (пізньолат. значення слова color- «орнаментальне повторення»). Види співвідношень тальї і кольору різноманітні. Найтиповіший випадок, коли на одне проведення кольору припадає 3-4 тальї. У складніших випадках синхронізації (2 кольори на 3 тальї, 3 кольори на 4 тальї) сенс комбінаційної гри (автономного) ритму і (автономної) мелодії в тому, що тривалості тальї при поновленні щоразу припадають на різні висóти. (uk)
|
_isorhythmic_tenor.svg)
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)