| rdfs:comment
| - Franz Grillparzer (15. ledna 1791 Vídeň – 21. ledna 1872 Vídeň) byl rakouský spisovatel a dramatik. (cs)
- Franz Seraphicus Grillparzer (* 15. Jänner 1791 in Wien; † 21. Jänner 1872 ebenda) war ein österreichischer Schriftsteller, der vor allem als Dramatiker hervorgetreten ist. Aufgrund der identitätsstiftenden Verwendung seiner Werke, vor allem nach 1945, wird er auch als österreichischer Nationaldichter bezeichnet. (de)
- فرانتس جريلبارتسر Franz Grillparzer (ولد في فيينا 15 يناير 1791- ومات في فيينا 21 يناير 1872) هو أديب وكاتب مسرحي نمساوي. (ar)
- Franz GRILLPARZER [franc GRILparcer] (naskiĝis la 15-an de januaro 1791 en Vieno, mortis la 21-an de januaro 1872 samloke) estis aŭstria dramverkisto. Kiel reprezentanto de diferenca psikologia realismo, li apartenas al pli gravaj figuroj de la literaturo de la 19-a jarcento. Liaj fatalaj kaj historiaj tragedioj apartenas al la majstroverkoj de la aŭstraj dramoj. (eo)
- Franz Grillparzer (Viena, 1791 - Viena, 1872) austriar idazlea izan zen. Finantza Ministerioan funtzionario izan zen, baina antzerki-lanak idatzi zituen aldi berean, nahiko berandu arte arrakastarik erdietsi ez bazuen ere. Goetheren eragina nabarmena da haren lanetan. Obra nagusiak hauek dira: Sappho (1818), Das Goldene Vliess (1818-1820), König Ottokars Glück und Ende (1823) eta, batez ere, Des Meeres und der Liebe Wellen (1826). (eu)
- Franz Grillparzer (Viena, 15 de enero de 1791 - Viena, 21 de enero de 1872) fue un dramaturgo austriaco. Su obra se encuadra en el estilo Biedermeier. (es)
- Franz Grillparzer (né le 15 janvier 1791 à Vienne - mort le 21 janvier 1872 à Vienne) est un dramaturge autrichien. (fr)
- Franz Seraphicus Grillparzer (15 Januari 1791 – 21 Januari 1872) adalah seorang penulis asal Austria yang dikenal karena membuat drama. Ia juga menulis orasi untuk upacara pemakaman Ludwig van Beethoven. (in)
- Franz Grillparzer (Vienna, 15 gennaio 1791 – Vienna, 21 gennaio 1872) è stato uno scrittore e drammaturgo austriaco. (it)
- Franz Grillparzer (Wenen, 15 januari 1791 — aldaar, 21 januari 1872) was een Oostenrijks schrijver van vooral toneelstukken. (nl)
- フランツ・グリルパルツァー（Franz Grillparzer, 1791年1月15日 - 1872年1月21日）は、オーストリアの劇詩人。 (ja)
- Franz Seraphicus Grillparzer (Viena, 15 de janeiro de 1791 - Viena, 21 de janeiro de 1872), foi um escritor austríaco. É conhecido principalmente pela sua obra dramática. (pt)
- Franz Grillparzer (ur. 15 stycznia 1791 w Wiedniu, zm. 21 stycznia 1872 w Wiedniu) – austriacki dramatopisarz i prozaik. W swojej twórczości łączył elementy stylistyki klasycznej i romantycznej. (pl)
- Franz Grillparzer, född 15 januari 1791 i Wien i Österrike, död 21 januari 1872, var en österrikisk författare, särskilt dramatiker. Grillparzer var son till en advokat och studerade själv juridik i Wien 1807-1811. Han arbetade som informator, hovbibliotekarie och blev 1832 arkivdirektör. Grillparzer var en av 1800-talets stora dramatiker. Han utgick gärna från klassiska, josefinistiska eller nationalhistoriska motiv. Förutom dramer skrev han noveller och epigram. (sv)
- Франц Грильпарцер (нем. Franz Grillparzer; 15 января 1791, Вена — 21 января 1872, там же) — австрийский поэт и драматург. Один из первых членов Венской Императорской академии наук (1847). (ru)
- Франц Ґрільпарцер (нім. Franz Grillparzer; 1791–1872) — австрійський поет і драматург. (uk)
- 弗朗茨·格里帕泽（德語：Franz Seraphicus Grillparzer，1791年1月15日－1872年1月21日），奥地利剧作家，诗人。 (zh)
- Franz Seraphicus Grillparzer (15 January 1791 – 21 January 1872) was an Austrian writer who was considered to be the leading Austrian dramatist of the 19th century. His plays were and are frequently performed at the famous Burgtheater in Vienna. He also wrote the oration for Ludwig van Beethoven's funeral, as well as the epitaph for his friend Franz Schubert. (en)
- 프란츠 세라피쿠스 그릴파르처(독일어: Franz Seraphicus Grillparzer, 1791년 1월 15일 ~ 1872년 1월 21일)는 오스트리아의 극작가다. 괴테, 실러의 고전주의에 영향을 받은 오스트리아 최초의 고전적인 극작가로서 19세기 초엽의 낭만주의 연극으로부터도 많은 영향을 받았다. 빈에서는 1808년 이후 낭만주의의 거성 슐레겔이 극문학을 강의하고 있었으며, 운명극의 작가 베르너는 만년에 가톨릭으로 개종하여 빈에서 설교사가 되어 있었다. 그릴파르처의 처녀작 <여자 조상>(1817)은 분명히 낭만주의의 운명극을 본뜬 것이며 또한 오스트리아적 성격이나 비더마이어적인 교훈을 반영하고 있다고는 하나 실재와 가상의 2원을 테마로 한 <꿈도 인생>(1834)에서는 낭만주의적 요소를 볼 수 있다. 이 표제는 또한 셰익스피어와 함께 낭만주의의 사람들에 의해 재발견된 칼데론의 작품에 의하고 있다. 그릴파르처의 작품은 희극 <속이는 자에게 재앙 있으라>의 실패(1838) 이후 만년에 재평가를 받기까지 한동안 빈의 무대에서 자취를 감추었으며 이 시기는 민중극의 전성기이기도 했었다. (ko)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)