| rdfs:comment
| - الدفاعية أو الأبولوجيا هي فن أدبي يدافع فيه الكاتب عن نفسه أو عن آرائه. ومن أقدم الأمثلة على هذا الفن أبولوجيا أفلاطون، وهي حوار فلسفي يدور حول محاكمة سقراط، وفيه يرد سقراط على التهم الموجهة إليه وذلك من طريق الإفاضة في الكلام على حياته وتعلقه بالمثل الأخلاقية. ومن هنا كانت الأبولوجيا أقرب شيء إلى السيرة الذاتية. (ar)
- Apologie (z řec. ἀπό apo „proti“ + λόγος logos „řeč, promluva“) znamená obhajobu, obrannou řeč nebo obranný spis. Protikladem apologie jako obhajoby je polemika jako napadení či útok. Prototypem apologie je Platónův spis „Obrana Sókratova“ (řecky Ἀπολογία Σωκράτους Apologia Sókratús). Apologie čili obhajoby své osoby a vlastního jednání psal například Karel starší ze Žerotína (1600), slavnou napsal John Henry Newman. Spisem Dissertatio apologetica hájil Bohuslav Balbín slovanský a zejména český jazyk. (cs)
- Απολογία είναι η δικαιολόγηση, η προάσπιση ή η υπεράσπιση του αληθούς, μιας πράξης ή μιας ιδέας, η απόκριση που αποσκοπεί στην απόκρουση μιας κατηγορίας σε γραπτό ή προφορικό λόγο. Η έννοια της απολογίας βρίσκεται στο επίκεντρο τής
* απολογητικής, που αφορά τη διαλεκτική διαδικασία με σκοπό την προάσπιση της αλήθειας, η οποία εμφανίζεται κατά κύριο λόγο στην
* αρχαιοελληνική γραμματεία, και στην
* χριστιανική γραμματεία. (el)
- An apologia (Latin for apology, from Greek ἀπολογία, "speaking in defense") is a formal defense of an opinion, position or action. The term's current use, often in the context of religion, theology and philosophy, derives from Justin Martyr's First Apology (AD 155–157) and was later employed by John Henry Newman's Apologia Pro Vita Sua (English: A Defense of One's Own Life) of 1864, which presented a formal defense of the history of his Christian life, leading to his acceptance by the Catholic Church in 1845. In modern usage, apologia describes a formal defense and should not be confused with the sense of the word 'apology' as an expression of regret; however, apology may mean apologia, depending on the context of use. (en)
- Apologia pertsona edo ideia baten aldeko diskurtso, literatura-generoa eta erretorikaren atala da. Genero zaharrenetakoa da; izan ere, Platonek idatzi zuen K.a 400 urtearen inguruan. Hedaduraz, apologia hitza ideia edo doktrina baten edonolako defentsa edo goratze-ekintza izendatzeko erabiltzen da gaur egun. (eu)
- L'apologia (dal greco απολογία, "discorso in difesa di qualcuno o qualcosa") è un discorso teso a difendere se stessi o altre persone, come anche idee e dottrine. (it)
- Аполо́гия (от др.-греч. ἀπολογία «оправдание») — защитная речь или защитное письмо, сочинение, текст, направленный на защиту чего- или кого-либо. Предполагается, что объект апологии подвергается внешним нападкам. В настоящее время слово «апология» означает чрезмерное восхваление чего-нибудь или кого-нибудь, защиту (обычно предвзятую). (ru)
- Apologio, el la greka απολογία, apologia, (defendo), estas la defendo de iu ajn, ĝenerale laŭdante tiun. En tiu senco, estas verko "Apologio" de Apulejo kiu, kontraŭ opozicio de edzina familio, verkis, en 173, specon de autobiografio. Platono ankaŭ verkis Apologion de Sokrato (pri kiu ekzistas du tradukoj en Esperanto; vidu ĉe Platono), ktp. La klasika apologio baziĝas sur la ideo laŭ kiu la kristanaj veroj estas evidentaj kaj oni povas demonstri ilin per objektivaj pruvoj. En Esperanto aperis la "Apologio" de Tertuliano el la jaro 179 en traduko de Gerrit Berveling. (eo)
- Una apología — en latín para disculpa, del griego ἀπολογία, «hablar en defensa»— es una defensa formal de una opinión, posición o acción. El uso actual del término, a menudo en el contexto de la religión, la teología y la filosofía, se deriva del teólogo y cardenal inglés John Henry Newman en su obra Apologia Pro Vita Sua ( subtitulada en castellano: Historia de mis ideas religiosas) de 1864, el cual presentó una defensa formal de la historia de su vida cristiana, que llevó a su aceptación por parte de la Iglesia Católica en 1845. En el uso moderno, apología, describe una defensa formal y no debe confundirse con el sentido de la palabra «disculpa» como una expresión de arrepentimiento; que tiene en inglés y no tiene en español (ACAD) pese a que más de la mitad de las palabras del inglé (es)
- Dans son sens originel, l'apologie est un genre littéraire visant à argumenter en défense contre les attaques visant une personne ou une doctrine. Apologie vient des mots grecs ἀπὸ (apo), écartement et λόγος (logos) discours. L'Apologie de Socrate est un exemple du genre, où Platon met en scène Socrate se défendant lui-même lors du procès qui déboucha sur sa condamnation à mort. Utilisée dans l'Antiquité par des orateurs et des avocats, l'apologie est aussi un moyen de réagir à des attaques publiques. (fr)
- Apologi adalah pembelaan iman secara ilmiah terhadap serangan-serangan para tokoh filsafat Yunani yang bukan Kristen pada masa Gereja Purba, terhadap argumentasi-argumentasi agama lain, terhadap kritik-kritik masa Fajar Budi seperti munculnya paham-paham rasionalisme, marxisme dan ateisme yang menyerang keberadaan dan pemahaman iman Gereja, dan terhadap godaan-godaan dari luar maupun dari dalam hatinya sendiri. Apologi, menurut artian kata yang sempit adalah hasil karya beberapa pengarang yang disebut para apologet. Pengarang gerejani menulis buku-buku apologi pada abad kedua sesudah masehi. Para pengarang gerejani tersebut seperti Aristides, Yustinus, Ireneus dan Antagoras. Selain itu juga muncul pendapat-pendapat bahwa iman sebagai rahmat yang ilahi tidak dapat mungkin dibela dengan argu (in)
- Apologia (gr. ἀπολογία = „obrona”, „mowa obrończa”) – gatunek literacki będący tekstem mówionym lub pisanym, poświęconym obronie jakiejś osoby, idei, sprawy lub dzieła, zawierającym jawną lub ukrytą ich pochwałę oraz odparcie zarzutów przeciwników. Apologia była gatunkiem częstym zwłaszcza w antycznej literaturze chrześcijańskiej. Znane są jednak również apologie żydowskie (np. Józef Flawiusz – Przeciw Apionowi). Apologia wywodzi się ze sztuki oratorskiej. Najwcześniejsze apologie chrześcijańskie (II w. n.e.): Inne apologie chrześcijańskie: Inne apologie w literaturze: (pl)
- Аполо́гія (від грец. απολογια — виправдання, вихваляння) — або письмовий твір на захист якоїсь особи або думки, теорії. З пізньолатинської ‘’захист, виправдання’’, з грецької від apologeisthai ‘’виступати на захист’’. Передбачається, що об'єкт апології піддається зовнішнім нападкам. 1) Пояснення, в якому описують обставини, причини, що дають змогу виправдати, пробачити когось; 2) Обґрунтування певного зізнання, докази в його користь; 3) У психології це спроба спростування, зречення (дезавуювання) своїх дій в очах оточення; (uk)
|
| has abstract
| - الدفاعية أو الأبولوجيا هي فن أدبي يدافع فيه الكاتب عن نفسه أو عن آرائه. ومن أقدم الأمثلة على هذا الفن أبولوجيا أفلاطون، وهي حوار فلسفي يدور حول محاكمة سقراط، وفيه يرد سقراط على التهم الموجهة إليه وذلك من طريق الإفاضة في الكلام على حياته وتعلقه بالمثل الأخلاقية. ومن هنا كانت الأبولوجيا أقرب شيء إلى السيرة الذاتية. (ar)
- Apologie (z řec. ἀπό apo „proti“ + λόγος logos „řeč, promluva“) znamená obhajobu, obrannou řeč nebo obranný spis. Protikladem apologie jako obhajoby je polemika jako napadení či útok. Prototypem apologie je Platónův spis „Obrana Sókratova“ (řecky Ἀπολογία Σωκράτους Apologia Sókratús). Apologie čili obhajoby své osoby a vlastního jednání psal například Karel starší ze Žerotína (1600), slavnou napsal John Henry Newman. Spisem Dissertatio apologetica hájil Bohuslav Balbín slovanský a zejména český jazyk. (cs)
- Απολογία είναι η δικαιολόγηση, η προάσπιση ή η υπεράσπιση του αληθούς, μιας πράξης ή μιας ιδέας, η απόκριση που αποσκοπεί στην απόκρουση μιας κατηγορίας σε γραπτό ή προφορικό λόγο. Η έννοια της απολογίας βρίσκεται στο επίκεντρο τής
* απολογητικής, που αφορά τη διαλεκτική διαδικασία με σκοπό την προάσπιση της αλήθειας, η οποία εμφανίζεται κατά κύριο λόγο στην
* αρχαιοελληνική γραμματεία, και στην
* χριστιανική γραμματεία. (el)
- An apologia (Latin for apology, from Greek ἀπολογία, "speaking in defense") is a formal defense of an opinion, position or action. The term's current use, often in the context of religion, theology and philosophy, derives from Justin Martyr's First Apology (AD 155–157) and was later employed by John Henry Newman's Apologia Pro Vita Sua (English: A Defense of One's Own Life) of 1864, which presented a formal defense of the history of his Christian life, leading to his acceptance by the Catholic Church in 1845. In modern usage, apologia describes a formal defense and should not be confused with the sense of the word 'apology' as an expression of regret; however, apology may mean apologia, depending on the context of use. (en)
- Apologio, el la greka απολογία, apologia, (defendo), estas la defendo de iu ajn, ĝenerale laŭdante tiun. En tiu senco, estas verko "Apologio" de Apulejo kiu, kontraŭ opozicio de edzina familio, verkis, en 173, specon de autobiografio. Platono ankaŭ verkis Apologion de Sokrato (pri kiu ekzistas du tradukoj en Esperanto; vidu ĉe Platono), ktp. En 1 Petro 3:15, aperas la vorto apologían ("defendan respondon" en la Esperanta traduko) en la senco apogi aŭ defendi la kristanismon antaŭ tiuj kiuj pensas malsame, aŭ kiuj batalas kontraŭ ĝin. De tio, en teologio oni nomas apologio la skriban aŭ perbuŝan defendon de kristanismo. Ekde antikvo, tiu defendo apogiĝis sur la filozofio kaj karakteriziĝis per inteligenta mensa laboro. (Vidu Apologetikon). La klasika apologio baziĝas sur la ideo laŭ kiu la kristanaj veroj estas evidentaj kaj oni povas demonstri ilin per objektivaj pruvoj. En Esperanto aperis la "Apologio" de Tertuliano el la jaro 179 en traduko de Gerrit Berveling. (eo)
- Una apología — en latín para disculpa, del griego ἀπολογία, «hablar en defensa»— es una defensa formal de una opinión, posición o acción. El uso actual del término, a menudo en el contexto de la religión, la teología y la filosofía, se deriva del teólogo y cardenal inglés John Henry Newman en su obra Apologia Pro Vita Sua ( subtitulada en castellano: Historia de mis ideas religiosas) de 1864, el cual presentó una defensa formal de la historia de su vida cristiana, que llevó a su aceptación por parte de la Iglesia Católica en 1845. En el uso moderno, apología, describe una defensa formal y no debe confundirse con el sentido de la palabra «disculpa» como una expresión de arrepentimiento; que tiene en inglés y no tiene en español (ACAD) pese a que más de la mitad de las palabras del inglés derivan del latín. Sin embargo, una disculpa puede significar una apología, dependiendo del contexto de uso. La «disculpa» generalmente se aplica a una expresión de arrepentimiento por un error o mala admisión implícita de culpabilidad o culpa y con o sin referencia a circunstancias atenuantes. ... La «apología» implica no la admisión de la culpa o el arrepentimiento, sino el deseo de aclarar las bases de algún camino, creencia o posición. (es)
- Apologia pertsona edo ideia baten aldeko diskurtso, literatura-generoa eta erretorikaren atala da. Genero zaharrenetakoa da; izan ere, Platonek idatzi zuen K.a 400 urtearen inguruan. Hedaduraz, apologia hitza ideia edo doktrina baten edonolako defentsa edo goratze-ekintza izendatzeko erabiltzen da gaur egun. (eu)
- Dans son sens originel, l'apologie est un genre littéraire visant à argumenter en défense contre les attaques visant une personne ou une doctrine. Apologie vient des mots grecs ἀπὸ (apo), écartement et λόγος (logos) discours. L'Apologie de Socrate est un exemple du genre, où Platon met en scène Socrate se défendant lui-même lors du procès qui déboucha sur sa condamnation à mort. Utilisée dans l'Antiquité par des orateurs et des avocats, l'apologie est aussi un moyen de réagir à des attaques publiques. Les chrétiens eurent recours à l'apologétique, argumentant pour la défense des doctrines du christianisme contre les arguments des païens. Le plus ancien ouvrage dont nous disposons est celui présenté par Aristide à l'empereur Hadrien lors de la visite de ce dernier à Athènes en 125. Le terme "apologie" apparaît chez Tertullien qui écrit ainsi en 197 une Apologie du christianisme. Les apologistes chrétiens (Justin de Naplouse, Théophile d'Antioche, ...) visent par ce moyen à plusieurs buts : pas seulement la défense des communautés et de la doctrine, pas seulement la réfutation des croyances et des doctrines adverses, mais aussi la formation des fidèles, la fortification de leur foi et l'exhortation à la vertu. Le terme a évolué pour désigner un discours ou un écrit ayant pour but la défense de quelqu'un ou la justification d'une action, d'un ouvrage, d'une doctrine. En France, la loi sur la liberté de la presse du 29 juillet 1881, modifié par la loi n°2021-1109 du 24 août 2021, de par son article 24 punit l'apologie « des crimes civils, des crimes de guerre, des crimes contre l'humanité ou des crimes et délits de collaboration avec l'ennemi ». Depuis le 13 novembre 2014, le code pénal français réprime également l'apologie publique des actes de terrorisme, la peine encourue étant de cinq ans d'emprisonnement et de 75 000 € d'amende. Elle est portée à sept ans d'emprisonnement et à 100 000 € lorsqu'elle a été effectuée « en utilisant un service de communication au public en ligne ». Sa prescription est de vingt ans. (fr)
- Apologi adalah pembelaan iman secara ilmiah terhadap serangan-serangan para tokoh filsafat Yunani yang bukan Kristen pada masa Gereja Purba, terhadap argumentasi-argumentasi agama lain, terhadap kritik-kritik masa Fajar Budi seperti munculnya paham-paham rasionalisme, marxisme dan ateisme yang menyerang keberadaan dan pemahaman iman Gereja, dan terhadap godaan-godaan dari luar maupun dari dalam hatinya sendiri. Apologi, menurut artian kata yang sempit adalah hasil karya beberapa pengarang yang disebut para apologet. Pengarang gerejani menulis buku-buku apologi pada abad kedua sesudah masehi. Para pengarang gerejani tersebut seperti Aristides, Yustinus, Ireneus dan Antagoras. Selain itu juga muncul pendapat-pendapat bahwa iman sebagai rahmat yang ilahi tidak dapat mungkin dibela dengan argumen-argumen yang rasional, bahkan timbul bahaya bahwa iman akan dikosongkan oleh cara berpikir yang manusiawi. Pandangan ini mengandaikan bahwa iman semata-mata irasional, supra-irasional dan subyektif saja. Rahmat dan iman yang dianugerahkan Allah tidak bertentangan dengan akal sehat melainkan menyempurnakan. (in)
- L'apologia (dal greco απολογία, "discorso in difesa di qualcuno o qualcosa") è un discorso teso a difendere se stessi o altre persone, come anche idee e dottrine. (it)
- Apologia (gr. ἀπολογία = „obrona”, „mowa obrończa”) – gatunek literacki będący tekstem mówionym lub pisanym, poświęconym obronie jakiejś osoby, idei, sprawy lub dzieła, zawierającym jawną lub ukrytą ich pochwałę oraz odparcie zarzutów przeciwników. Apologia była gatunkiem częstym zwłaszcza w antycznej literaturze chrześcijańskiej. Znane są jednak również apologie żydowskie (np. Józef Flawiusz – Przeciw Apionowi). Apologia wywodzi się ze sztuki oratorskiej. Najwcześniejsze apologie chrześcijańskie (II w. n.e.):
* Kwadrat Apologeta, Apologia
* Arystydes z Aten, Apologia
* Aryston z Pelli, Dialog między Jazonem a Papiskusem
* Justyn Męczennik, Pierwsza Apologia, Druga Apologia, Dialog z Żydem Tryfonem
* Tacjan Syryjczyk, Mowa do Greków
* Milcjades, Apologia filozofii chrześcijańskiej
* Apolinary z Hierapolis, Mowa do cesarza
* Atenagoras z Aten, Prośba za chrześcijanami, O zmartwychwstaniu umarłych
* Teofil z Antiochii, Do Autolika
* Meliton z Sardes, Apologia w obronie chrześcijan, Homilia paschalna
* Justyn Męczennik, Do Diogneta
* Hermiasz, Satyra z filozofów pogańskich Inne apologie chrześcijańskie:
* Filip Melanchton, Apologia Konfesji Augsburskiej, obrona luteranizmu z r. 1531
* Robert Barclay, An Apology for the True Christian Divinity, obrona kwakieryzmu z r. 1676 Inne apologie w literaturze:
* Platon, Apologia, Obrona Sokratesa, opis obrony Sokratesa podany przez Platona
* Ksenofont, Apologia, obrona Sokratesa w wersji Ksenofonta
* Ksenofont, Agesilaos, apologia władcy Sparty i ustroju spartańskiego
* Eupolemos, O królach Judei, apologia judaizmu w czasach hellenistycznych
* Apulejusz, Apologia, czyli w obronie własnej księga o magii
* Colley Cibber, Apologia Życia Colleya Cibbera, autobiografia autora z r. 1740 zajmująca się jego poezją i dramatopisarstwem
* John Henry Newman, Apologia Pro Vita Sua, (Obrona Pewnego Życia) z 1864 r. broniąca Rzymskiego Katolicyzmu.
* Godfrey H. Hardy, Apologia Matematyków, esej z 1940 r. (pl)
- Аполо́гия (от др.-греч. ἀπολογία «оправдание») — защитная речь или защитное письмо, сочинение, текст, направленный на защиту чего- или кого-либо. Предполагается, что объект апологии подвергается внешним нападкам. В настоящее время слово «апология» означает чрезмерное восхваление чего-нибудь или кого-нибудь, защиту (обычно предвзятую). (ru)
- Аполо́гія (від грец. απολογια — виправдання, вихваляння) — або письмовий твір на захист якоїсь особи або думки, теорії. З пізньолатинської ‘’захист, виправдання’’, з грецької від apologeisthai ‘’виступати на захист’’. Передбачається, що об'єкт апології піддається зовнішнім нападкам. 1) Пояснення, в якому описують обставини, причини, що дають змогу виправдати, пробачити когось; 2) Обґрунтування певного зізнання, докази в його користь; 3) У психології це спроба спростування, зречення (дезавуювання) своїх дій в очах оточення; 4) Апологія – це твердження, в якому особа захищає те, у що сильно вірить, наприклад, спосіб життя, поведінку людини чи філософію; 5) Тепер слово ‘’апологія’’ означає надмірне вихваляння чогось або когось, захист (зазвичай упереджений); Поняття популяризував Дж. Н. Ньюман завдяки твору ‘’Apologia pro Vita Sua’’(1864). (uk)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)
