rdfs:comment
| - هو أبو عبيد الله أحمد بن أبي دؤاد الإيادي، عربي من إياد، ولد سنة 160هـ/776م في قنسرين، خرج وهو حدث مع أبيه في تجارة إلى العراق، حيث استقر هناك وطلب العلم، وخاصة الفقه والكلام. صحب هياج بن العلاء السُلمي صاحب واصل بن عطاء فصار إلى الاعتزال. ابن أبي دؤاد هو قاضٍ من المعتزلة. نشأ في دمشق، ثم رحل إلى العراق، وهناك اتصل بالخلفاء المأمون والمعتصم والواثق والمتوكل. اعتقد ابن أبي دواد الإيادي بخلق القرآن، وأقنع الخلفاء بفرض هذه الفكرة على الناس. توفي في بغداد بعد إصابته بالفالج. (ar)
- Абу Абдуллах Ахмад ибн Абу Дуад аль-Ийяди (араб. أبو عبد الله أحمد بن أبي دؤاد الإيادي; 776/777, Киннасрин или Басра — 854, Багдад) — мутазилитский богослов, верховный судья (кади аль-кудат) Аббасидского халифата во времена правления халифов аль-Мутасима, аль-Васика и аль-Мутаваккиля. Инициатор гонений (михна) на ортодоксальных суннитских богословов за отказ признавать мутазилитскую доктрину о сотворённости Корана. К концу жизни впал в немилость халифа аль-Мутаваккиля и умер вскоре после смерти своего сына, которого до этого арестовали и конфисковали имущество. (ru)
- Abu-Ubayd-Al·lah Àhmad ibn Abi-Duad al-Iyadí (àrab: أبو عبيد الله أحمد بن أبي دؤاد الإيادي, Abū ʿUbayd Allāh Aḥmad b. Abī Duʾād al-Iyādī), més conegut senzillament com a Àhmad ibn Abi-Duad (776 - 854) fou un cadi mutazilita de Bagdad. Va esdevenir conseller d'al-Mamun i sota recomanació d'aquest abans de morir, el seu successor al-Mutasim (833-842) el va nomenar (833) com a gran cadi. Va restar al càrrec sota al-Wathik (842-847). Va ajudar a proclamar califa al-Mutawàkkil, (847-861) però aquest li fou hostil, ja que simpatitzava amb els sunnites i no amb els mutazilites. Va patir una apoplexia i va transmetre el seu càrrec al seu fill Abu l-Walid Muhammad que ja era el seu naib (lloctinent) des del 833, però aquest fou destituït el 851/852 i empresonat amb els seus germans; els béns de tot (ca)
- Abu 'Abdallah Ahmad ibn Abi Du'ad al-Iyadi (Arabic: أبو عبد الله أحمد بن أبي دؤاد الإيادي, romanized: ʾAbū ʿAbd Allāh ʾAḥmad ibn ʾAbī Duʾād al-ʾIyādī) (776/7–June 854) was an Islamic religious judge (qadi) of the mid-ninth century. A proponent of Mu'tazilism, he was appointed as chief judge of the Abbasid Caliphate in 833, and became highly influential during the caliphates of al-Mu'tasim and al-Wathiq. During his tenure as chief judge he sought to maintain Mu'tazilism as the official ideology of the state, and he played a leading role in prosecuting the Inquisition (mihnah) to ensure compliance with Mu'tazilite doctrines among officials and scholars. In 848 Ibn Abi Du'ad suffered a stroke and transferred his position to his son , but his family's influence declined during the caliphate of (en)
- Abu 'Abdullah Ahmad bin Abi Du'ad al-Iyadi (bahasa Arab: أبو عبد الله أحمد بن أبي دؤاد الإيادي, translit. ʾAbū ʿAbd Allāh ʾAḥmad ibn ʾAbī Duʾād al-ʾIyādī) (776/7–June 854) adalah seorang hakim agama Islam (qadi) pada pertengahan abad kesembilan. Seorang pendukung Mu'tazilisme, ia diangkat sebagai hakim kepala Kekhalifahan Abbasiyah pada tahun 833, dan menjadi sangat berpengaruh selama kekhalifahan al-Mu'tasim dan al-Wathiq. Selama masa jabatannya sebagai hakim ketua ia berusaha untuk mempertahankan Mu'tazilisme sebagai ideologi resmi negara, dan ia memainkan peran utama dalam menuntut Inkuisisi untuk memastikan kepatuhan terhadap Mu'tazilah doktrin di kalangan pejabat dan ulama. Pada 848 Ibnu Abi Du'ad menderita stroke dan memindahkan posisinya ke putranya , tetapi pengaruh keluarganya (in)
|